فراسوی خبر ... پنجشنبه ۲۶ اردیبهشت

 

جنگ رژیم با کارگران و معلمان با دستگیریهای مداوم

زینت میرهاشمی

 

رجز خوانیهای پایوران رژیم از خلیفه ارتجاع تا ریز و درشتهای حکومتی، با افزایش دستگیری کارگران و معلمان بعد از بزرگداشت اول ماه مه (روز کارگر)، بیشتر معنا می دهد.

واکنش خامنه ای به آرایش نظامی ایالات متحده آمریکا در خلیج فارس، دریای عمان و خلیج عدن، دقیقا از موضع هراس نسبت به شرایط حاکم است. حرفهای وی بحران اتاق فکر رژیم را نشان می دهد. وی که به داشتن این دشمن همیشه در صحنه برای ادامه حکومتش احتیاج دارد، مرتب می گوید جنگی در کار نخواهد بود. از سویی دیگر مذاکره را هم «سم» می داند. وی که هنوز نه برجام را آتش زد و نه حتا از آن خارج شده، مطلوبترین شرایط را حضور فعال «دشمن» بدون جنگ و ادامه هارت و پورت خود می داند. حاصل این شرایط بحرانی تر شدن وضع معیشت مردم به ویژه نیروهای کار است که حکومت با آنها در جنگ است. خامنه ای پیام این جنگ را روزانه با تشدید آزار و سرکوب فعالان کارگری و افزایش دستگیری کارگران و معلمان به ویژه بعد از ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) به مردم اعلام می کند.

روز کارگر، بنا به خبرهای پخش شده، ۳۵ نفر از شرکت کنندگان و فعالان سندیکایی دستگیر شدند و تعدادی از آنها همچنان در زندان هستند. در روزهای اخیر تعدادی از کارگران نیشگر هفت تپه که در گردهمایی اعتراضی کارگران این کارخانه در روز ۱۹ اردیبهشت حضور داشته اند دستگیر شده اند. همه روزه شاهد دستگیری معلمان و کارگران در همه نقاط ایران زمین هستیم. این دستگیر شدگان گاه به طور موقت با وثیقه های سنگین و پرونده سازی آزاد می شوند که زندان و شلاق همواره آنها را تهدید می کند.

همایشهای اعتراضی معلمان در اعتراض به دستگیری همکاران خود در جریان است. خانواده های بازداشت شدگان شرکت کنندگان در روز کارگر، روز سه شنبه در برابر مجلس ارتجاع دست به اعتراض زدند. دانشجویان در همایش اعتراضی خود در روز سه شنبه ۲۴ اردیبهشت، دستگیری کارگران را محکوم کردند و خواستار آزادی آنها شدند. رویدادهای اعتراضی روزانه زیر سرکوب رژیم، پاسخ حق طلبانه مردم به جنگی است که رژیم به مردم ایران تحمیل کرده است.

 

در رویدادی دیگر، حسن روحانی روز چهارشنبه ۲۵ اردیبهشت «تدوین منشور حقوق شهروندی» را از «افتخارات» دولت خود دانسته و مدعی شد که «حکومت جمهوری اسلامی، حکومت قانون است.» سخن پراکنی حسن روحانی در زمینه حکومت قانون، تاییدی بر اعمال خشونت دولتی، یعنی خشونت علیه زنان، کودکان، کارگران و معلمان و در مجموع همه مردم ایران با تکیه بر قوانین ارتجاعی و ضد بشری است.

در یک جمله می توان گفت خشونت علیه بشریت به وسیله قوانین حاکم نهادیه شده است. البته باید به این نکته هم توجه کرد که حتا برخی از ماده های همین قوانین ارتجاعی که رژیم به نفع خودش نمی داند، اجرا نمی شود. به راستی که رژیم حتا به معانی بسیاری از مفاهیم و کلمات از جمله «حقوق شهروندی» هم رحم نکرده و آنها را آلوده کرده است. حسن روحانی باید از زبان آوردن این کلمه برود شرم کند. در جایی که در نظام حاکم بر ایران حقوق بشر معنایی ندارد، حرف زدن از خقوق شهروندی حرفی پوچ است. در جایی که مدافعان حقوق کودکان، کارگران، زنان، طرفداران محیط زیست و.... در زندان به سر می برند، ادعای روحانی پشیزی ارزش ندارد.

 

 

 بازگشت به نبردخلق

بازگشت به صفحه اول