کارگر و معلم در جبهه متحد کارورزان

 
فرنگیس بایقره

آنچه اقشار مختلف کارورز را به هم پیوند می دهد، نیاز اجتماع به محصول کار همه آنها است. معلم و کارگر در همه ی جوامع نقش کلیدی ایفا می کنند و کماکان سرنوشتی بیش از پیش یکسان دارند. طبق تعریف، کارگر کسی است که جز نیروی کار خود برای فروش ندارد. از این زاویه معلمان که دانش خود را عرضه می کنند و کارگران که مهارت خویش را، رابطه یکسانی در مناسبات مزدی می یابند.

اما پیوند اصلی این گروه ها نه در سرنوشت مشترک شان در استثمار شدن، بلکه در منافع و نیاز مشترکی است که در غلبه بر استثمار و محرومیتها دارند. از این رو مبارزات صنفی آنان در جامعه و در بین مردم بسیار برانگیزاننده و الهام بخش در مبارزه عمومی علیه حکومت استبدادی و سرکوبگر جمهوری اسلامی است.

کارگران در حالی که همه زندگی شان قربانی سود فراوان صاحبان سرمایه و کارفرمایان می شود، خواهان تشکلهای مستقل در جهت تلاش برای احقاق حقوق انسانی همچون دستمزد عادلانه، امنیت شغلی، ایمنی کار و بازنشستگی هستند

معلمان در کانون صنفی معلمان نیز به همین گونه سالهاست برای احقاق حقوق صنفی خود از جمله دستمزد، مسکن، امنیت شغلی و بیمه بهداشتی و سلامتی و... می جنگند. افزوده بر این، آنها علیه کالایی شدن آموزش عمومی مقاومت می کنند؛ مناسباتی که موجب محروم سازی بیش از پیش طبقات زحمتکش از حق طبیعی آموزش می شود.

تشکلهای مدافع حقوق صنفی در گروه های مختلف از جمله دانشجویان و کانونهای گوناگون صنفی فرهنگیان و معلمان در سالهای اخیر به موازات کارگران، جبهه مقاومتی علیه ناامن سازی شغلی و تشدید بحران بیکاری از طریق بسته اشتغالی دولت و به ویژه طرح کارورزی شکل داده اند و همزمان در کنار کانون صنفی معلمان علیه پولی سازی آموزش در سطح آموزش عالی ایستاده اند.

در صفی دیگر از این جبهه، شوراهای صنفی دانشجویان نیز علیه سیاستهایی به اعتراض برخاسته اند که آموزش عالی را بیش از پیش پولی می کند و محروم سازی گسترده طبقات پایین را در پی دارد. آنها علیه قانون سنوات، کاهش ظرفیتهای روزانه، تبعیض جنسیتی، بومی گزینی و در پی آن تبعیض قومی، ستاره دار کردن و محرومیت از تحصیل مبارزه می کنند.
روز کارگر (11 اردیبهشت) و روز معلم (12 اردیبهشت) فرصت مناسبی می باشد، تا بر این سرنوشت مشترک و پیوند عینی در مقاومت علیه تمام تبعیضها و حق کشیها و محرومیتهای اعمال شده، تاکید گردد.

در حال حاضر نمایندگانی فرهیخته از کانون صنفی معلمان در زندان بسر می برند و نیز از کارگران مبارز و دانشجویان نیز در زندانهای کشور اسیر می باشند. آنها به حقوق مادی و معنوی طبقه مربوطه خود آگاهند و به خاطر دفاع از همین حقوق و به دلیل اعتراض به شرایط وخیم کارورزان و عدم رسیدگی به خواسته های صنفی و سیاسی آنان در اسارت محض بسر می برند.

با تاکید بر اینکه زندان جای زحمتکشان نیست. زندان جای معلم نیست زندان جای آموزگاران و پرورش دهندگان کودکان و فرزندان مردم نمی باشد، معلمان دست به تجمعات اعتراضی می زنند و در شعارهای روشن خود هم بر حقوق صنفی خویش تاکید می کنند و هم به دفاع از همکاران در بند و به اسارت کشیده خویش برخیزند.

ما کوشندگان سازمان چریکهای فدایی خلق ایران از فعالیت صنفی مستقل کارگران و معلمان دفاع می کنیم و به تمامی معلمان عضو کانونهای صنفی و کارگران عضو سندیکاها که سالها فشار امنیتی و زندان و بازداشت را به خاطر دفاع از ساحت صنفی خود متحمل شده اند درود می فرستیم و در این راه با آنها همبسته هستیم.

روز کارگر و روز معلم را گرامی بداریم، خود را در کنار این اقشار زحمتکش بدانیم و از حقوق به حق آنان دفاع کنیم.

منبع: نبردخلق شماره ۳۹۸، اردیبهشت ۱۳۹۷ -  آوریل ۲۰۱۸

 

 بازگشت به نبردخلق

بازگشت به صفحه اول