|
یادداشت سیاسی ..... وقاحت یکی از چوبدستیِهای ولی فقیه مهدی سامع
از روزی که سید محمد خاتمی نقش «تدارکچی» خود را آشکار کرد، «اصلاح طلبان حکومتی» و یا به بیان دقیق تر «اصلاح طلبان قلابی» روز به روز نقش خود را در حاشیه تحولات درون حکومت تعریف کرده اند. در شعبده بازی انتخاباتی در سال ۱۳۸۸که ولی فقیه با تقلب، محمود احمدی نژاد را به پاستور فرستاد، این جماعت در تفرقه و تشتت کامل بودند و خامنه ای توانست کروبی و رفسنجانی را از دور خارج کند. در سال ۱۳۸۸ رویدادها به شکلی بود که اصلاح طلبان حکومتی می توانستند در همان چارچوب تنگ قانون اساسی عمیقاً ارتجاعی جمهوری اسلامی امتیازاتی از باند حاکم گرفته و جبران خسران کنند. اما آنها در لحظه ای اندکی از حواس خود را بازیافتند که یا در گوشه زندان بودند و یا باید بین «خواص با بصیرت» و «خواص بی بصیرت» یکی را انتخاب کنند. محمد رضا عارف در آن زمان با تنها گذاشتن میرحسین موسوی و رفتار کجدار و مریز، موقعیت نازل خود را در هرم قدرت با نشستن بر یکی از کرسیهای مجمع تشخیص مصلحت حفظ کرد. این وضعیت عارف برای ولی فقیه که اتوریته او در کف خیابان درهم شکسته شده بود، چندان نامطلوب نبود، به ویژه آن که احمدی نژاد در نقش گماشته ولی فقیه شروع به یاغیگری کرد. سال ۱۳۹۲، اوج درماندگی محمد رضا عارف بود. او به «تدبیر» هاشمی رفسنجانی از کاندیدایی به سود حسن روحانی انصراف داد و در موقعیت حاشیه ای به زائده باند میانی به سرکردگی رفسنجانی تبدیل شد و البته به دریافت «مرحبا، آفرین، ۲۰» مفتخر شد. با این تحول، اصلاح طلبان قلابی در کلیت خود به زائده باند میانی برای تحقق «ولایت مشروطه فقیه» تبدیل شدند. پیروزی نسبی آنان در دوره ی اخیر مجلس بی بنیادتر از آن است که بتواند موقعیت «زائده» این باند را به وضعیت دوره ششم مجلس ارتجاع تغییر دهد. برعکس تا جایی که به محمد رضا عارف بر می گردد او به یکی از «چوبدستیهای» خامنه ای برای نشان دادن «فتنه» و بنابرین ادامه «حصر» تبدیل شده است. محمد رضا عارف، رئیس باند امید در مجلس کنونی ارتجاع ضمن محکوم کردن قیام دلیرانه مردم در روز ۶ دی ۱۳۸۸ (روز عاشورا) گفت: «آن هتک حرمتهای ۸۸ توطئه بود و مبنای ما صحبتهای رهبری است که ریشه فتنه گری را در خارج از کشور می دانند نه در داخل.» (فارس، گزارش از مراسم روز ۱۶ آذر ۱۳۹۶ در شهرکرد) وی ۱۶ آذر، روز دانشجو را هم مصادره کرد و مدعی شد که این روز «ریشه در ارزشهای اسلامی» دارد. به نظر نمی رسد که این مواضع وقیحانه عارف، سبب آن شود که ولی فقیه موقعیت او را از «خواص با بصیرت» ارتقا دهد. عارف بیش از آن تحقیر شده و بی ریشه است که بتواند یک موقعیت قابل محاسبه پیدا کند. سقوط او از زائده باند میانی به چوبدستی ولی فقیه برای او شرایطی به وجود می آورد که می تواند «ژِن خوب» خود را بیشتر پروار کند و البته خاک بر چشم آنانی بپاشد که این ژِنهای خوب زندگی آنان را تباه کرده اند. پاسخ پدر زنده یاد مصطفی کریم بیگی، یکی از شهدای قیام ۶ دی ۱۳۸۸ (روز عاشورا) به محمد رضا عارف بسیار صریح و گویا است. محمد کریم بیگی، پدر زنده یاد مصطفی کریم بیگی در روز ۱۹ آذر ۱۳۹۶ در پاسخ به عارف نوشت: «آقای عارف! مردم در عاشورای ۸۸ به خیابان رفته بودند برای اعتراض به رئیس جمهور شدن شخصی که امروز تمام ِنظام مخالف اوست. و این بصیرت مردمی بود که هیچ کدام شان «ژن برتر» نداشتند. پسر من و مردم سرزمینم روز عاشورا را برای اعتراض انتخاب کردند زیرا در تمام این سالها خود حاکمیت به آنها آموخته بود که حسین مقابل ظلم سر خم نکرد. مردمی که می‌خواستند در همین روز یادآوری کنند حکومتی که نام اسلام را کنار خودش به یدک می کشد پس چرا به جای حمایت از مظلوم، کنار ظالم می ایستد، گلوله شلیک می کند، معترض را زیر چرخهای ماشین می گیرد. هتک حرمت را کسانی کردند که جوانان این مملکت را به خون کشیدند و بعد از آن به خانواده های آنان نیز رحم نکردند و جواب دادخواهیِ ما را هم با زندان دادند. من پدر مصطفی کریم بیگی هستم که گلوله به پیشانی اش شلیک شد و لبهای مادرش را هم دوختند تا فریاد تظلم خواهی سر ندهد.» تردیدی نیست که کلمات پدر یک شهید تاثیری هرچند کوچک برای عارف داشته باشد. اما برای آن که مشخص شود کدام تهدیدها، رئیس باند امید را به این موضع گیری رذیلانه کشانده، چند جمله از کارگزاران نظام در ماه گذشته را در پایان این یادداشت ثبت می کنم. جعفری، سرکرده کل سپاه منفور پاسداران می گوید: «امروز تهدید اصلی انقلاب اسلامی ایران تهدیدات نرمی فرهنگی و سیاسی و اجتماعی است.» (تلویزیون شبکه خبر، پنجشنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۶) مصطفی کواکبیان، نماینده تهران در مجلس ارتجاع می گوید: «ما برای انجام وظایف خود و پاسخگویی به مطالبات مردم بیش از یک سال زمان نداریم و قرار بود مجلس را خانه‌تکانی کنیم، نکند که ملت ما را خانه‌تکانی کند.» (دویچه وله، یکشنبه ۲۶ آذر ۱۳۹۶) محمود صادقی، نماینده تهران در مجلس ارتجاع می گوید: «نهادهای مستقر حاصل از این نظام تدبیر منجر به استقرار یک نظام اقتصادی رفاقتی و سفارشی شده که وابسته به درآمدهای بادآورده نفتی است و موجب رویش یک اقتصاد رانتی انگلی فسادزا و ظهور یک طبقه تازه به دوران رسیده قُلدُر و باجگیر شده است ... آیا مجلس عصاره فضایل ملت است؟ گویا ما عصاره فضایل شورای نگهبان هستیم.» (همان جا)
نبردخلق شماره ۳۹۲، آدینه اول دی ۱۳۹۶ - ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷
|