وقتی تحریف و لاپوشانی برملا می شود

 

نگار الوندی

 

در پی انتشار گزارشهایی از حمله ی نیروهای امنیتی به بند 350 زندان اوین در روز پنجشنبه 28 فروردین که منجر به مجروح شدن حدود 30 تن از زندانیان این بند شد، سازمان عفو بین الملل از مسؤولان رژیم ایران خواست به وضعیت جسمی زندانیان مصدوم رسیدگی کنند و امکانات پزشکی لازم را در اختیار این مجروحان قرار دهند. گفته می شود 4 زندانی به دلیل وخامت حالشان به بیمارستان منتقل شده اند. این در حالی است که آقای غلامحسین اسماعیلی رییس وقت سازمان زندانهای و همین طور آقای سهراب سلیمانی مدیر زندانهای استان تهران هر دو این خبر را تکذیب کرده و اظهار داشتند که هیچ گونه درگیری و ضرب و شتمی در زندان اوین وجود نداشته و فقط یک بازرسی ساده بوده است.

حمله ی غافلگیرانه به این دسته از زندانیان پس از تعطیلات نوروزی حاکی از وحشت حکومت از مردم و به خصوص از کارگران و زحمتکشان است و نمایش دوگانه ای در سطح عمومی به دنبال دارد. چرا که رژیم حاکم از فضای انفجاری در کارخانجات و در میان مردم مطلع است، بنابراین به دنبال راهی است که پیام خود را به بیرون از زندان و حتی نهاد های حقوق بشری برساند که "ما اهل سرکوبیم و از هیچ عمل غیر انسانی  هم در راستای اهداف خود فروگذار نمی کنیم." همچنین با پنهان کاری و کتمان این واقعه سعی در پدید آوردن فرضهای تحریف کننده ی اذهان عمومی دارد و با باطل شمردن گزارش رسانه های خارجی به دنبال ایجاد آرامشی تصنعی است. غافل از این که افکار عمومی به سمت پدیده های عینی (طبیعی) که دست یا ذهن انسان با آنها تماسی نداشته باشد گرایشی نداشته و نمی تواند پیش فرضهای تحریف کننده و پیش داوریهای تصنعی را باور داشته باشد.

به تجربه ثابت شده که رژیم حاکم همواره سعی می کند رابطه میان اندیشه ها، واژه ها و جملات با آنچه مد نظر دارد را تحریف کند. البته این مسآله مربوط به شناخت شناسی زبان است که نظریه پردازان حکومتی از آن به عکس استفاده نموده و جمله ها را چنان به کار می برند که بیشتر کذب را برساند تا راستی را و این منتهای بی شرمی به اصطلاح نظریه پردازان حکومتی است. با این حال بر ماست که با عریان کردن اهداف این واقعه ی ضد بشری و رساندن آن به حالت بلافصل و ملموس تفسیر نشده ترین، برون نگرترین و بنابراین مطمئن ترین و قطعی ترین حالت ممکن را برملا کنیم.

بنابراین وظیفه ی انسانی است که با به کارگیری دانش زبانی از توصیف منفعلانه ی رژیم از اتفاقات مشابه به توصیف فعالی دست یابیم. در واقع با این حرکت از زبان به عنوان ابزاری برای بیان و تشخیص حقیقت از کذب استفاده کرده ایم و وظیفه ی انسانی خود را که همانا ارایه ی جهان واقعی و قابل دریافتی است که ذهن خردورز مشاهده و سپس با تمام وجود تجربه می کند را به انجام رسانیم.

بازگشت به صفحه اول ایران نبرد

بازگشت به صفحه نبردخلق