سخنرانی فاستیو برتینوتی، انفجار در کنگره حزب احیای کمونیستی

 

گزارش سوم

 

همانطور که در گزارش قبلی نوشته شد، تمامی روزهای دوم و سوم و صبح روز چهارم به سخنرانیهای شرکت کنندگان در کنگره اختصاص دارد. در ساعت دوازده و بیست دقیقه روز شنبه 26 ژوئیه(روز سوم کنگره) هیات رئیسه کنگره رفیق فاستیو برتینوتی را برای سخنرانی دعوت کرد. برتینوتی تا سال 2006 به مدت ده سال دبیرکل حزب بود. با ورود حزب به ائتلاف دولتی، برتینوتی که در آن زمان نماینده مجلس بود، به ریاست مجلس انتخاب شد و بنابرین از سمت دبیرکلی حزب کناره گیری کرد. بسیاری از ناظران سیاسی و شماری از شرکت کنندگان در کنگره برتینوتی را که مبتکر و مدافع شرکت حزب در ائتلاف دولتی بود را مسئول شکست حزب در انتخابات آوریل 2008 می دانند. قبل از برگزاری کنکره وی اعلام کرد که هیچ مسئولیت اجرایی در حزب را نمی پذیرد.

فاستیو برتینوتی در حالی پشت تریبون سخنرانی قرار گرفت که سالن کنگره پس از ابراز احساسات شدید، در سکوت فرو رفته بود. در سالن اصلی همه محلها پر شده بود. در بیرون سالن نیز صدها نفر در مقابل تلویزیون مدار بسته بودند.

برتینوتی با شروع سخنرانی پر هیجانش سکوت سالن را شکست و به مدت 20 دقیقه که بارها با کف زدنهای ممتد قطع می شد، به طرح نظراتش پرداخت. رفیق برتینوتی موضوع شکست حزب را به سیاست شرکت در ائتلاف دولتی مربوط ندانست. وی گفت ما به بازسازی یک جنبش نوین کارگری نیاز داریم و تجربه چپ الترناتیو در ایتالیا شکست خورده است. برتینوتی با گفتن یک مثل ایتالیایی که «بچه را با آب کثیف بیرون نمی ریزند»، به نوعی بر ادامه کار حزب اشاره کرد. او گفت امروز در ایتالیا یک اپوزیسیون چپ وجود ندارد و ما باید به تجزیه و تحلیل فرهنگی چپ و جهانی شدن اقتصاد بپردازیم. او تاکید کرد که در شرایط کنونی اپوزیسیونی چپ است که از تضادهای اجتماعی شروع کند و بنابرین باید به پایه ای ترین آن یعنی تضاد نیروی کار با حقوق کار تکیه کند و از همین زاویه به مشکلات نیروی کار در ایتالیا توجه کند. برتینوتی بر اعتصاب سراسری برای جلوگیری از پایمال شدن حقوق کار تاکید کرد. در مورد سرنوشت حزب وی با اشاره به پیشرفت چپ در آمریکای لاتین و نوع سازماندهی در این کشورها گفت که دوران نمایندگی و سازماندهی حزبی بر اساس آن چه میراث جنبش کارگری در قرن نوزده است به پایان رسیده و اکنون باید با درس آموزی از سیستم سازماندهی آمریکای لاتین، به سازماندهی گسترده و همگانی بپردازیم.

پس از پایان سخنان رفیق برتینوتی حضار بیش از 10 دقیقه برای او دست زدند.

برتینوتی در کنگره قبلی حزب که در سال 2005 در ونیز برگزار شد از سیاست ائتلافی برای شرکت در دولت دفاع و آن را به سیاست رسمی حزب تبدیل کرد. در سال 2006 حزب احیای کمونیستی وارد دولت شد و بنابرین فاستیو برتینوتی که به ریاست مجلس انتخاب شده بود از سمت دبیرکلی حزب کناره گیری کرد. وی همچنین مبتکر ایجاد «حزب چپ اروپا» بود. سالها پیش و قبل از فعالیت حزبی، برتینوتی دبیر کنفدراسیون عمومی کارگران ایتالیا در شهر صنعتی تورینو بود. پس از آن به عضویت هیات اجرایی کنفدراسیون عمومی کارگران ایتالیا انتخاب می شود و پس از مدتی عضو حزب کمونیست ایتالیا می شود. هنگامی که این حزب با تغیر مرام به حزب دمکراتیک چپ تبدیل می شود، تعدادی از آن جدا شده و حزب احیای کمونیستی را تشکیل می دهند. برتینوتی تا دو سال به کار در حزب دمکراتیک چپ ادامه داد و در روز شروع دومین کنگره حزب احیای کمونیستی به این حزب پیوست و در همین کنگره به دبیرکلی حزب انتخاب شد که تا سال 2006 به مدت ده سال این مسئولیت را حفظ کرد.

چند سال پیش حزب دمکراتیک چپ به حزب دمکراتیک ایتالیا تبدیل شد که در ائتلاف با «اتحاد چپ» که حزب احیای کمونیستی بزرگترین نیروی آن بود دولت را تا آوریل 2008 در اختیار خود داشتند. حزب دمکراتیک ایتالیا در انتخابات آوریل 2008 توانست بیش از سی و سه درصد آرای شرکت کنندگان در انتخابات را از آن خود سازد و در شرایط کنونی نقش اپوزیسیون دولت برلوسکونی را به عهده دارد.

به کنگره بر گردیم. پس از سخنرانی برتینوتی ابهام در مورد سرنوشت حزب و این که آیا حزب باید به مثابه چپ الترناتیو عمل کند و یا به ائتلافهای گسترده دست بزند عمیق تر شد.

یک کمونیست قدیمی از خاورمیانه که نخواست نامش آورده شود در مورد سخنرانی برتینوتی گفت، من شاهد سخنرانیهای پوپولیستی بی شماری از این نوع در خاورمیانه بوده ام. جنبش کارگری بدون سازماندهی نمی تواند بر موانع موجود غلبه کند.

یکی از مخالفان حزبی برتینوتی گفت، در ایتالیا نمی شود هم چپ بود و هم چاورز شد. چپ بودن با حزبیت تعریف می شود.

یکی از طرفداران برتینوتی گفت، فاستیو کنگره را منفجر کرد. حزب احیای کمونیستی بدون برتینوتی نمی توتند دوام بیاورد.

یک رفیق زن که شدیدا تحت تاثیر سخنان برتینوتی قرار گرفته بود گفت، برتینوتی از کمونیسم و حزبیت فاصله گرفته است. ما باید بتوانیم به مسائلی که او مطرح کرد پاسخ بگوئیم.

در ساعت 4 بعد از ظهر رفیق مارکو وروجو به ایراد سخنرانی پرداخت. مارکو یک سندیکالیست جوان در منطقه ژنوا است. او از فعالان پلاتفرم صد سلول می باشد. مارکو بدون هیجان، اما مصمم به سخنان برتینوتی پاسخ گفت. او گفت که ما یک سیاست کارگری نداشتیم و کسانی که از تنهایی کارگران صحبت می کنند باید بدانند که این ما هستیم که تنها شده ایم و نه کارگران.کارکران پاسخ ما را داده اند. رفیق مارکو به نقد سیاست حزب در مورد جریانهای اجتماعی همچون مهاجران پرداخت و گفت ما پرچم جریانهای اجتماعی را فقط برای حرف در دست گرفتیم که برای کارگران کاری انجام ندهیم و در عمل برای جریانهای اجتماعی هم کاری انجام ندادیم.

مارکو وروجو در پایان سخنانش به چشم انداز حزب پرداخت و گفت اگر ما از این کنگره بدون یک جهش به چپ بیرون نیائیم نمی توانیم به پیش رویم و بنابرین دینامیسم جامعه، حزب از حذف خواهد کرد. مارکو خواستار آن شد که حزب با خط مشی راست مرزبندی کرده و بر اساس مبارزه طبقاتی به چپ جهش کند.

در ساعت 6 بعد از ظهر رفیق پائولو فررو که از او به عنوان یکی از شانسها برای دبیرکلی حزب یاد می شود به سخنرانی پرداخت. پائولو وزیر امور اجتماعی در دولت قبلی بود. وی پس از شکست حزب در انتخابات آوریل 2008 مبتکر استعفا از هیات اجرایی حزب بود و با عمل خود که منجر به انحلال موقت هیات اجرایی شد در میان بدنه حزب محبوبیت پیدا کرد. برای سخنرانی رفیق پائولو نیز سالن اصلی کاملا پر شده بود و سخنرانی وی نیز به طور مرتب با کف زدنهای حضار قطع می شد. پائولو در ابتدا به انتقاد از خود پرداخت و گفت من یکی از مسئولان شکست انتخاباتی و سیاسی حزب بوده ام و در کنگره ونیز در مورد توازن قدرت و پیرامون مناسبات با خط میانه(حزب دمکراتیک) اشتباه کردم. اکنون فکر می کنم که ما با این جریان نمی توانیم متحد شویم و باید ما الترناتیو این جریان باشیم. پائولو به یک گفته مارکس که می گوید طبقه کارگر در مبارزه با سرمایه داری به مثابه یک طبقه عمل می کند، گفت ما باید بر اساس تضاد طبقاتی عمل کرده و از مبارزه فقرا علیه ثروتمندان و از مبارزه کارگران علیه کارفرمایان  حمایت کنیم و به این مبارزه اتکا کنیم.

در مورد شرنوشت حزب، رفیق پائولو گفت، مساله اصلی اتخاذ یک موضع سیاسی روشن و چپ است. اگر بر سر یک خط سیاسی توانستیم توافق کنیم چه بهتر وگرنه با دو خط سیاسی از کنگره بیرون می رویم.

پس از پایان سخنان پائولو فررو ، حاضران در سالن بیش از 5 دقیقه برای او دست می زدند و همان رفیق زن که در مورد صحبتهای برتینوتی نظرش را در این گزارش خواندید گفت، اکنون مساله این است که آیا پائولو در کمسیون سیاسی بر روی نظراتش ایستادگی می کند یا نه؟

بعد از ظهر امروز یکشنبه 27 ژوئیه که  رای گیریها شروع خواهد شد، چشم انداز حزب نیز شفاف تر خواهد شد. رویدادهای بعد از ظهر امروز در گزارش آینده به اطلاع خواهد رسید.

دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران

یکشنبه 27 ژوئیه 2008