فراسوی خبر... پنجشنبه ۱۲ تیر

روی ریل سرکوب به سوی جنگ بعدی

منصور امان

رژیم ج.ا پس از رویارویی جنگی فضاحت بار با اسراییل و تضعیف همه جانبه، به شدت در تلاش برای سامان دادن به وضعیت مُتزلزل و به هم ریخته خود است. بیش از همه، پیامدهای اجتماعی تحولات دوازده روز درگیری نظامی است که حاکمیت را نگران و بیمناک می کند. جنگ نه فقط تاسیسات نظامی و هسته ای آن را شُخم زده، بلکه به لحاظ اجتماعی نیز سیاستهای جنگ افروزانه و دستگاه هدایت کننده آن را در برابر توده ها خلع سلاح کرده است.

ابراز شادمانی رهبران و پایوران حُکومت از سرنگون نشدن فوری توسُط جامعه که با چرب زبانی از «ملت» و «ایران» دوستی یکشبه همراه شده است، ژرفای بی اعتمادی و هراس حاکمیت از مردُم را مُستند کرده است. آنها - به دُرُستی - ارزیابی می کنند که جامعه به کمین شان نشسته، در انتظار فُرصت است و هر تحوُل یا رویدادی خارج از اراده آنان می تواند لحظه موعود باشد.

این وحشت را احتمال سر باز کردن یک جنگ دیگر و حمله دوباره اسراییل و آمریکا تقویت کرده است. حاکمیت همچنان روی ریل بُحران سازی و تنش زایی حرکت می کند و تصمیمها و دیالوگهای آن جُز دعوت جنگ به خانه نیست. بنابراین با سرکوب جامعه تلاش می کند تهدیدهای اجتماعی که جنگ احتمالی آتی می تواند زمینه ساز آن شود را پیشاپیش خُنثی یا به حداقل کاهش دهد.

از این رو، شگفت انگیز نباید باشد که حاکمان ج.ا در همان حال که مشغول چاپلوسی و دادن مدال مشروعیت به خود بودند، در پنهان علیه مردُم توطئه می چیدند و برای گلویشان چاقو تیز می کردند. مجلس فرمایشی که بازیچه اُلیگارشی نظامی امنیتی حاکم است، به گُفته خود، روز دُوُم تیر طرح همه جانبه ای را برای سرکوب جامعه به تصویب رساند که حاکمیت آن را تنها پس از اطمینان از سرنگون نشدن مُنتشر کرد.

مُصوبه مجلس در حقیقت جرائم-نامه ای است که دستگاه قُدرت از سوراخی که بدان پناه برده، برای حفاظت از خود در برابر مردُم مُعترض تدوین کرده و هراس آن از جنبه های گوناگون و پُرشُمار فعالیت و حیات اجتماعی آنها را بازتاب می دهد. حاکمیت به گونه مُضحکی «ملت» را تهدید می کند که در صورت دست زدن به تجمُع، راهپیمایی، اطلاع رسانی، فعالیت در شبکه های اجتماعی، استفاده از استارلینک و جُز آن با مُجازاتهای دوره جنگ کیفر خواهد گرفت.

جامعه معنای این ژست را می فهمد و در پس آن بهم ریختگی رژیم حاکم را به خوبی تمیز می دهد. خامنه ای و شُرکا در این سند مُهر کرده اند که زیر پای شان خالی شده و نسبت به آینده خود به شدت بیمناکند. آنها در حالی که در بسیاری از جبهه ها در حال عقب نشینی و فرار هستند، میدانهای جدیدی برای رویارویی با کارگران، بازنشستگان، پرستاران، مال باخته ها، جوانان، فعالان مجازی و کوشندگان صنفی گشوده اند. حاکمیت از جنگی که علیه جامعه به راه انداخته، پیروز بیرون نخواهد آمد، همچنانکه در جنگ علیه زنان پیروز نشد و مُقاومت اجتماعی، «لایحه عفاف و حجاب» آن و اراذل و اوباش انضمامی را به زُباله دان فرستاد.

مردُم ایران با قیامها، در اعتراضها و بر تریبونها به سیاستهای جنگ افروزانه رژیم خامنه ای «نه» گفته اند. آنها در هر فُرصتی مُخالفت خود را با ریختن ثروت و داراییهای همگانی به تنور جنگهای بیهوده نیابتی و مُزدور پروری بیان داشته اند. گذشته از آنکه دستگاه نظامی امنیتی چه کاغذی را سیاه کند، جامعه ادامه شرایط برزخی کُنونی را برنخواهد تابید. جنگ طلبان به پایان راه نزدیک شده اند.  

بازگشت به صفحه نخست