فراسوی خبر... پنجشنبه ۱۶ فروردین

در جبهه جنگ با اسراییل خبری نیست

منصور امان

حمله اسراییل به «کُنسولگری» ج.ا در دمشق نه به لحاظ روی دادن آن غیرمُنتظره است و نه از نظر هدف انتخاب شده تازگی دارد. این حمله صفحه دیگری از جنگ غیررسمی رژیم ولایت فقیه و اسراییل است که از همان هنگامی که حاکمان ج.ا محو این کشور از نقشه جغرافیا را دستور کار خود اعلام کردند، آغاز شده و دامنه آن گام به گام گُسترش یافته است.

غیرمُنتظره نیست، زیرا گذشته از تاریخ دیرینه این جنگ و درگیری بی توقُف دوطرف، هُجوم شش ماه پیش حماس به اسراییل کیفیت دیگری به آن داده است که بیش از همه با تشدید مُنازعات و گُسترش آن از سوی طرفهای جنگی شاخص می شود. جنگ افروزی حزب الله، نیروی نیابتی ج.ا، در مرزهای شُمالی اسراییل و حوثیهای یمن و تلاش همزمان ج.ا برای گشودن جبهه دیگری در سوریه، بخشی از دینامیزی است که بُحران یاد شده به جریان افکنده و به پیش می برد. در سوی مُقابل نیز اسراییل به نوبه خود جنگ را پیش از پیش به خارج از مرزهای خود هدایت می کند و در این چارچوب دامنه درگیری را به خاک لُبنان کشانده و شُمار و سطح حملات مقطعی اش به نیروهای نظامی ج.ا مُستقر در سوریه را افزایش چشمگیری داده است.

اگرچه گفته می شود حمله اسراییل به دلیل هدف گرفتن «کُنسولگری» ج.ا که گویا خاک ایران محسوب می شود، رویداد تازه ای است، اما واقعیت در این باره چیز دیگری می گوید. اسراییل تاکُنون دست به ده ها عملیات نظامی در خاک ایران زده است که به خوبی در طبقه بندی تجاوز نظامی به خاک یک کشور می گنجد. در این کارنامه، کُلکسیونی از مُنفجر کردن تاسیسات اتُمی تا حمله به مراکز و پایگاه های نظامی و از ترور دست اندرکاران برنامه هسته ای تا سرقت آرشیوهای محرمانه ج.ا به چشم می خورد. توسعه طلبی رژیم ولایت فقیه مُدتهاست که «خاک ایران» را به صحنه یک جنگ توسعه یافته تبدیل کرده که در سایه جریان دارد و تاکُنون به جُز تلفات انسانی پُر شُمار، خسارات هنگُفت مالی نیز به بار آورده است.

کیفیت جدید در حمله اخیر اسراییل، هدف قرار دادن مرکزی است که زیر پوشش دیپلُماتیک قرار دارد؛ اقدامی که سطح درگیری را یک پله بالاتر برده و از نظر ابعاد بین المللی که به ناگزیر می یابد، حاکمیت ج.ا را در تنگنای چگونگی واکُنش قرار می دهد. به همان اندازه ای که رهبران و کارگزاران ج.ا پیرامون «مصونیت دیپلُماتیک» و «حُقوق بین الملل» حرافی می کنند، دایره سناریوهای «انتقام سخت» خویش را هم تنگ تر می کنند.

راست این است که اسراییل با این حمله ج.ا را مجبور به بیرون آمدن از پس نیروهای نیابتی و نشان دادن واکُنش – دستکم - در همین سطح کرده است. پیام حمله یاد شده روشن است: اسراییل آماده گُسترش جنگ است و توانایی آن را نیز دارد. این وضعیت خوبی برای حاکمان گزافه گوی ج.ا نیست، آنها به شدت از رویارویی مُستقیم با اسراییل و پیامدهای آن هراس دارند و هر اقدامی که لازمه آن پایین آمدن از زین آسوده بارکشهای نیابتی و اجبار به حمل سیاست شریرانه شان روی دوش خود باشد را به زیان منافع خویش می دانند. از سوی دیگر، تروریسم نیابتی نیز پاسُخ هم سطح عملیات «کُنسولگری» نخواهد بود و همانگونه در توازُن بین المللی وزنه ی آن را به گونه دردناک و احتمالا خطرناکی کاهش می دهد، موقعیت پدرخوانده را نزد دست نشاندگانش نیز تضعیف کرده و استراتژی توسعه طلبی را با چالشی عینی روبرو  خواهد ساخت.

در جبهه جنگ با اسراییل خبر تازه ای نیست، به جُز آنکه هزینه سیاسی و نظامی قُماری که آخوند خامنه ای و تُفنگچیهایش آغاز کرده اند، در هر دور تقسیم کارتهای تازه افزایش می یابد.

بازگشت به صفحه نخست