|
|
|
|
شُعارهای شبانه چه می گوید؟ منصور امان شب گُذشته نیز همچون شبهای دیگر، از پُشت بام و از پنجره های باز، صدای بُلند انقلاب در شهرهای کشور طنین افکن شد. دیروز بازهم دستهای پُرتوان و خستگی ناپذیری، دیوارهای شهر را با نقش برنتابیدن و برآشوبی پیام رسان خود کرد. در سراسر روز در دانشگاه و مدرسه، محل کار و مترو، جا پای مُصمم جُنبش انقلابی به جا گذاشته شد. آری، در رنگین کمانی از اشکال خلاق، انقلاب ماندگاری خود را هر روز و هر شب از نو به رُخ می کشد و زمین پیشروی اش را برای یورشی سهمگین تر از پیش علیه حاکمیت ستمکار هموار می کند. نزدیک به دویست سال پیش مارکس و انگلس در جُزوه کوچکی به نام «مانیفست حزب کمونیست» از «شبحی» نام بردند که «اُروپا را گشت می زند». استعاره آنها اشاره ای بود به حُضور نیرومند و فراگیر شده ذهنیتی عدالت طلبانه و سوسیالیستی که می رفت سازمان یابد و تمامی قُدرتهای ارتجاعی اروپا را علیه خویش به تقلا درآورده بود. امروز نیز در کشور ما «شبح» انقلاب در گشت و گذار است و حُضور آن نه فقط در بسیج پُلیسی و امنیتی قُدرت حاکم یا تهدیدها، فحاشیها و شکوه های پیوسته اش، بلکه در پهنه پهناور جامعه مُعترض، در زاهدان و مهاباد و هر آنجا که نیروی تغییر دی و آبان و شهریور در هیات زن یا مردی، جوان یا نوجوانی عینیت یافته باشد، لمس پذیر می شود. آنچه که در روزها و شبهای میهن گشت می زند، ترجُمان مادی حقیقتی رواج یافته نزد توده ها است که حتی از زبان اعضای حاکمیت هم شنیده می شود: «شرایط به گذشته برنمی گردد.» فعالیت مُتوقف نشدنی جُنبش انقلابی علیه حاکمیت با وجود بسیج و تلاش دیوانه وار جُملگی دستگاه های پُلیسی و امنیتی برای خفه کردن و یا دستکم پایش آن، شاهدی از وُرود نبرد «بالا» و «پایین» به میدانی دیگر و دورانی دیگر است. گریبان «نظام» در چنگ توده مُعترض است و او که هنوز داغ کمپین سراسری علیه «دهه فجر» اش التیام نیافته، ناچار است با تسخیر کُنسرتهای فرمایشی اش و تبدیل آنها به تریبونی برای خیزش «زن، زندگی، آزادی» روبرو شود؛ سلسله ای از رویدادهای «نظام» شکن کوچک و بُزُرگ که اقتدار مُتکی به ترور و اوباشگری آن را از سطح جامعه به عقب می راند و سایه سرنگونی را پُررنگ تر بر سرش می گُستراند. شاید هیچ نمادی گویا تر از زنان زندانی آزاد شده ای که در برابر زندان اوین شُعار می دادند «حکومت ستمگر نابود باید گردد»، نتواند حُضور زنده و رزمنده انقلاب را روشن و شفاف یادآور شود. آنگاه که مخوف ترین شکنجه گاه رژیم ولایت فقیه نیز قادر نیست تاثیر دوزخی خود را بر خواست آزادی و عدالت و اراده دستیابی به آن بگذارد، دوران نو آغاز گردیده و پایان کار رژیم ج.ا نزدیک شده است. |
|
|
|
|