|
فراسوی خبر ... دوشنبه ۲۸ فروردین خروش مردم در برابر حمله شیمیایی به مدارس زینت میرهاشمی حرکت اعتراضی مردم خشمگین شاهین شهر در روز شنبه ۲۶ فروردین، اعتراض دانشجویان و دانش آموزان به تداوم حمله شیمیایی به مدارس با شعار «حکومت بچه کش نمی خواهیم»، «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت»، «مرگ بر دیکتاتور»، «هیز تویی، هرزه تویی، زن آزاده منم» بار دیگر نشان داد که سرکوبگریهای رژیم برای زیر خاکستر بردن شعله های خشم مردم ناکارآمد شده است. حمله شیمیایی زنجیره ای به مدارس بخشی از ابزار سرکوب برای انتقامگیری از دخترانی است که صحنه های مهمی از رویدادهای جنبش انقلابی ۴۰۱ را با شهامت رقم زدند. افزایش حملات شیمیایی درست یک روز بعد از تظاهرات اعتراضی خانواده ها، در روز یکشنبه ۲۷ فروردین در چندین شهر، دلیل دیگری بر سازمانیافتگی این جنایت و تامین امنیت جانی سازماندهندگان و انجام دهندگان آن است. نزدیک به ۵ ماه است که حمله شیمیایی به مدارس همچنان ادامه دارد. موضع گیری پایوران حکومت در برابر تداوم این حمله ها، نه تنها چشم اندازی برای حل مساله را بیان نمی کند بلکه با ساده سازی آن، انگشت اتهام را به سوی حکومت قویتر می کند. نیروهای سرکوبگر نظام که در عرض چند ساعت موفق به پیدا کردن افراد معترض از طریق ابزار هوشمند به قول خودشان و یا حتا دوربینهای چهارراهها می شوند، هنوز نتوانسته اند برای بازدارندگی این جنایت اقدامی کنند. حمله شیمیایی به دانش آموزان دختر از آذر ماه سال ۴۰۱ آغاز شده، تا روز شنبه ۲۶ فروردین، حداقل ۵۰۵ مدرسه در ۱۰۹ شهر را در برگرفته است. این شیوه جنایتکارانه با وجود هزینه های تحمیلی جانی و نگرانیهای خانواده ها همچنان ادامه و بیشتر هم شده است. در برابر وضعیت بستری شدن دانش آموزان در بیمارستان و عوارض بعد از آن، وزیر بهداشت رژیم بی شرمانه مسمومیت را «بدحالی» توصیف و علت آن را «شیطنت» برخی از دانش آموزان اعلام کرده است. وی مدعی «تصمیم گیری» جمعی در «کمیته علمی» برای نام گذاری «بدحالی» به جای «مسمومیت» دانش آموزان شد. این میزان بی شرمی در برابر سلامت جوانان و نوجوانانی که تامین امنیت آنان به عهده حکومت است، فقط در قواره این حکومت و دقیقا پیامی برای تقویت آتش به اختیاران حکومتی برای ادامه کارشان است. پایان دادن به این جنایت سازمانیافته و ایجاد شرایط امن برای دانش آموزان و دانشجویان در ساختار این حکومت و مغزهای پوسیده و ارتجاعی کمیته های علمی وابسته به قدرت شدنی نیست. مثال چاقو دسته خود را نمی بُرَد در این مورد دقیقا صدق می کند. بدون شک این نوع خشونت حکومتی برای ترساندن دختران دانش آموز و بازدارندگی نقش فعال آنها در حرکتهای اعتراضی در خیابان خواهد بود. هدف رژیم از این نوع خشونتها، خاموش کردن شعله خشم و خروش مردم که زنان و دختران دانش آموز و دانشجو در صف اول آن بودند است. اما رویدادهای روز، عکس این رویای رژیم را نشان می دهد؛ تکثیر شجاعت در میان مردم و بیچارگی و ترس در میان حکومت.
|