فریبی به نام وام مسکن برای فرزندآوری اجباری

زینت میرهاشمی

تمامی سیاستهای رژیم از جمله سختگیری و محروم کردن زنان از امکانات بهداشتی برای فرزندآوری تاکنون بی نتیجه مانده است. سیاست افزایش جمعیت رژیم با هدف تولید نسلی به عنوان سربازهای جنگی در رکاب نظام پوسیده جمهوری اسلامی است. تغییر کتابهای درسی در مدارس، استخدام طلبه ها و آخوندها در مدارس در ردیف همین سیاستهای آموزش نسلی برای تقویت رژیم است.

کارگزاران رژیم، دلیل این سیاست شکست خورده را بحران اقتصادی، تنگدستی، بحران معیشتی و نداشتن امنیت شغلی برای جوانان می دانند. نکته مهم ناموفق بودن سیاست رژیم در مورد فرزندآوری باوجود همه تهدیدها، تن ندادن به فرمهای تحمیلی حکومتی در مورد شکل خانواده است. دهن کجی به برنامه های نمایشی تلویزیونی با آوردن یک آخوند با ده تا بچه است. 

یکی از ترفندهای رژیم برای تشویق فرزند آوری، دادن وام مسکن و زمین رایگان برای ساخت مسکن است. سیاست فریبکارانه ای که با یک فرمول بسیار ساده پوچی آن روشن می شود. تورم بالا و نامتناسب مسکن به یک بحران حاد برای خانواده های کم درآمد تبدیل شده است، مشروط کردن وام مسکن به خانواده ها به داشتن ۴ فرزند، در ردیف همان سیاست اقتصاد مقاومتی و تحمیل ریاضت کشی، این بار با افزایش جمعیت فقیر است.

وعده ساخت یک میلیون مسکن در هر سال از طرف رئیسی قاتل ۶۷، در همان محدوده عبا و عمامه اش باقی ماند. از همان ابتدا، ساخت یک میلیون مسکن از طرف همقطاران خودش به سخره گرفته شد. شرایط گرفتن وام مسکن به گونه ای است که امکان آن برای محرومان، کارگران و کم درآمدها وجود ندارند. مزد کارگرانی که امکان برآورده کردن هزینه معیشت را ندارند چگونه توانایی پرداخت ماهانه وام مسکن را می توانند داشته باشد.

ساخت مسکن یک میلیونی برای بی سرپناهان به واگذاری زمین به شرط داشتن فرزند رسید. وزارت راه و شهرسازی شرایط واگذاری رایگان زمین ۲۵۰ متری را به خانواده ۴ فرزند (بچه های کمتر از ۲۰ سال) اعلام کرده است. وی از وام مسکن ۵۵۰ میلیون تومانی برای ساخت زمینهای رایگان گفته است. بنابراین ساخت مسکن به عهده خانواده ها گذاشته شد.

در یک ارزیابی بسیار ساده از حقوق کارگران و خط فقر ۲۰ تا ۲۵ میلیونی می توان گفت ۵۰ میلیون نفری که زیر خط فقر هستند تا بعد از پایان زندگی شان هم توانایی پرداخت قسط بانکی را نخواهند داشت.

بر اساس داده های جدید مرکز پژوهشهای مجلس رژیم، «در سال ۱۴۰۰ نرخ فقر نقاط روستایی ۳۵.۶ درصد و نقاط شهری ۲۸.۸ درصد بوده است. همچنین در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۱۳۹۰ جمعیت فقرا حدود ۱۱ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است.» (وبسایت حکومتی انتخاب ۹ خرداد ۱۴۰۲)

بر اساس گزارش اکو ایران به تاریخ ۸ خرداد، شاخص فلاکت سیر صعودی داشته و در پایان سال ۱۴۰۱ رکورد ده ساله را زده است. 

بر اساس داده آماری حسین راغفر، اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا ۵۰ درصد مردم زیر خط فقر مطلق هستند.