|
|
|
|
فراسوی خبر ... یکشنبه ۲۰ آبان
قربانی شدن مردم برای بلندپروازیهای رژیم ولایت فقیه زینت میرهاشمی
سخن پراکنیهای چند تن از مغز فندوقیهای وابسته به بارگاه ولایت فقیه در روز شنبه ۱۹ آبان، به اضافه مجموعه ای از واکنشهای پایوران ریز و درشت رژیم از روز ۱۳ آبان تا کنون، تلاشی آشکار برای پوشاندن ترس و نگرانی از شکست مَحتوم رژیم ولایت فقیه است که در پوشش دروغین نرسیدن دارو و غذا برای مردم پوشانده شده است. مردم ایران ۴۰ سال است که از عدالت، آزادی، حداقل زندگی و کرامت انسانی محروم هستند. ۴۰ سال است که دولتهای جهان به فریادهای ایرانیان اعتنایی نکرده و چشمهای شان را بر جنایات حکام ستمگر ایران بسته اند. زندگی فلاکتبار مردم در شرایط فعلی، محصول ۴ دهه دیکتاتوری ولایت فقیه و سیاست مماشات دولتهای جهان است.
رد لایحه الحاق رژیم به CFT از طرف شورای نگهبان و مخالفت با پیوستن به FATF(گروه ویژه اقدام مالی) و مبارزه با پولشویی، تاکید بر تولید موشک، آتش زدن پرچم آمریکا، تهدیدهای تروریستی و ... این سوال را برجسته می کند که نگرانی رژیم برای چیست؟ آیا بابت گرسنگی کشیدن مردم است یا نرسیدن پول برای تولید انبوه موشک و قطع شریانهای ارتباطی برای رساندن سلاح، موشک و پول به بشار اسد و .... است؟ منافع مردم به خطر افتاده است یا منافع حکومت؟ چه کسانی منافع مردم را به خطر می اندازند؟ و مهمتر از همه چه کسی قربانی می شود و مسئول قربانی شدن مردم چه کسانی هستند؟ روحانی روز شنبه ۱۹ آبان گفت تحریمها «هیچ تاثیری بر روند اقتصادی کشور نداشته» است. این گفته از این جهت درست است که وضعیت بحرانی اقتصاد و فساد همه جانبه پایوران رژیم و چپاول اموال مردم سالهاست وجود دارد. وی طبق روال همیشگی اش همه چیز را خوب توصیف کرد و نگرانی را جایز ندانست. روحانی به زور هم که شده می خواهد امیدوارانه کلیدش را در جیبش تا آخرین روزهای صدراتش حتا اگر قُفلی را هم باز نکرده حفظ کند. ظریف که خود در تمامی جنایات حکومت و از جمله تحمیل فقر و تنگدستی به مردم شریک بوده، به یادش افتاده که گرسنگی دادن مردم ایران «جنایت علیه بشریت است». او بر قربانی نکردن «حق حاکمیت» رژیم ولایت فقیه تاکید کرد. نبش قبر و بیرون کشیدن جسد یک شهروند بهایی و رها کردن جسد در بیابان، به قتل رساندن مخالفان از طریق آتش مانند زنده یاد فرشید هکی، کشتار و به قل و زنجیر کشیدن مردم و ... اینها هم جزیی از حق حاکمیت است که ظریف بر آن پای می فشارد و نگران است که آمریکا آن را از آنها بگیرد. باید به ظریف یادآوری کرد که نگران نباش مردم ایران سالها در حال تلاش هستند که این حق را از شما بگیرند و خواهند گرفت. حسن نصرالله که همه جا از کمکهای بی دریغ و گشاده دستیهای رژیم ایران قدردانی کرده، روز شنبه ۱۹ آبان بر اهمیت توان موشکی جمهوری اسلامی و رشد آن تاکید کرده و آن را نقطه قوت خود دانسته و در همین جا بر امیدواری اش تاکید کرد که رژیم ولایت فقیه هرگز کمکهایش را قطع نخواهد کرد. وی گفت:«نقطه عطف قدرت مقاومت، توانایی موشکی است... هدف تحریمها قطع حمایت ایران از مقاومت در منطقه .... است». پس هدف تحریمها، زیر منگنه گذاشتن دخالتهای رژیم در منطقه است. به عبارتی مردم ایران قربانی همین عملکرد و سیاستی می شوند که حسن نصرالله بر آن تاکید کرده است.
در برابر این واکنشها و تقلاهای پایوران حکومت برای حفظ «حق حاکمیت خود»، حرکتهای اعتراضی مردم برای حق زندگی قابل توجه است. روز شنبه ۱۹ آبان، دور دوم اعتصاب رانندگان خودروهای سنگین و کامیونداران در بسیاری از شهرهای ایران دهمین روز خود را پشت سر گذاشت، کارگران گروه ملی فولاد اهواز در همایش اعتراضی خود شعار دادند:«سفره ما خالیه – ظلم و ستم کافیه – حسین حسین شعارشون، دزدی افتخارشون...» و همزمان کارگران نیشکر هفت تپه ششمین روز اعتصاب خود را پشت سر گذاشتند. در همین روز تجمع خانواده های زندانیان سیاسی در مقابل اداره کل زندانها در تهران، در اعتراض به وضعیت زندانیان سیاسی قابل توجه است. خواسته های خانواده های زندانیان که بر روی تراکتهای آنها نوشته شده است چنین است: «زندانی سیاسی آزاد باید گردد، با سرما و گرسنگی زندانیان را شکنجه نکنید ...جان و سلامت زندانی در خطر است ... به زندانیان گرسنگی ندهید». برآمد حرکتهای اعتراضی مردم، واکنسی به ۴۰ سال تحریم عدالت، حقوق بشر و توسعه ای پایدار از جانب رژیم است.
|
|
|
|
|