فراسوی خبر... دوشنبه ۲۵ تیر

روحانی مُعرفی کرد: نقشه راه "نظام" برای شرایط بُحران

منصور امان

به مُوازات آنکه حاکمان جمهوری اسلامی با تمام قُدرت کشور را به سوی گرداب بُحران خارجی می برند، دامنه شکست آنها در اداره کشور به آب و برق، این حداقل امکانات زندگی شایسته رسیده است. طاعون سیاه بی آبی هر روز شهرها و روستاهای بیشتری را در کام خود فرو می برد و شانه به شانه آن چراغ برق در مناطق وسیعی از کشور یکی پس از دیگری خاموش می شود.

مساله آب را می توان نماد ناکارآمدی و بی اعتنایی رژیم ولایت فقیه به مُشکلات حیاتی جامعه شمرد. مُعضلی که در سالهای گذشته با کمبود آب کشاورزی آغاز شده بود، امروز به سطح نبود آب آشامیدنی فراز یافته است. نه فقط در اُستانهای ثروتمند جنوب کشور، بلکه در شُمال سبز و آبخیز هم دیگر آبی برای نوشیدن در لوله باقی نمانده و مردُم با گالُن و بُطری در جُستُجوی آن در کوچه و خیابانها روان هستند.

در همین حال حُکومت در برابر مساله تامین برق نیز شانه بالا می اندازد. اُستانهای البرز، همدان، قم، تهران، کرمانشاه، خراسان جنوبی، سمنان و جُز آنها در گرمترین روزهای تابستان در خاموشی فرو رفته اند. "نظام" در ابتدا حتی لازم ندید مردُم و کسانی را که بی برقی به طور مُستقیم بر کار و زندگی شان تاثیر می گذارد، از زمان و موعد قطع برق آگاه سازد. تنها پس از اعتراضات وسیع و از بیم فراز یافتن آن به حرکتهای اعتراضی خیابانی، پایوران حُکومت به انتشار جدول خاموشی و جیره بندی برق دست زدند.

بر قُله چنین انحطاطی از حُکمرانی، حُجت الاسلام حسن روحانی به چشم مردُم خاک پاشیده که: "مُطمئن باشند می توانیم زندگی آنها را در کشور اداره و از مُشکلات به خوبی عُبور کنیم."

آقای روحانی که لابُد برای سفت کردن پای وعده هایش دو تندیس بی کفایتی و فساد (برادران لاریجانی) را نیز در کنار خود داشت، باد به آستین انداخته: "دولت به مردُم قول می دهد در زمینه انرژی، حمل و نقل، کالاهای اساسی و تولید مُشکلی پیش نیاید."

ابراز این سُخنان در گرماگرم محروم شدن بخش وسیعی از مردُم کشور از آب و برق، حتی یک شوخی بیمزه هم نیست، بلکه به ریشخند گرفتن گُستاخانه میلیونها شهروندی است که کار و زندگی شان به گونه تحمُل ناپذیری مُختل گردیده و چشم اندازی که حُکومت در برابر آنان قرار می دهد، از این نیز تیره تر است.   

بُحران آب و برق شاهد راستینی از نادُرُستی ادعاها و وعده های رهبران و پایوران رژیم ولایت فقیه پیرامون توانایی اداره کشور زیر سایه تنش خارجی و تحریمهای فلج کننده ی در پیش است. آنها نه دیروز و نه امروز برنامه ای برای بهبود شرایط زیست و کار جامعه ندارند. آنچه که آنان در شرایط عادی از تامین اش ناتوانند، برآوردنش در جریان بُحران خارجی به دوچندان نامُمکن خواهد بود. تنها زاویه ای از بُحران که مورد توجه حاکمان جمهوری اسلامی قرار دارد، تاثیر آن بر بقای سُلطه خویش بر منابع قُدرت و ثروت است.  

سُخنان موهن آقای روحانی و میزان بی اعتنایی مُتکبرانه وی به واقعیت جاری و زنده، نقشه راه "نظام" برای "اداره کشور" را روی میز جامعه پهن کرده است. مردُم در طرحهای حُکومت برای روزهای سختی که در پیش است، جایی ندارند، مُشکلات شان به پشیزی گرفته نمی شود و خودشان به چشم نمی آیند.

جامعه اما نقشه راه خود را ترسیم کرده و در مسیر آن با قُدرت و جسارت به پیش می رود. انبوه مردُم در کوچه و بازار، کارخانه و مزرعه، مدرسه و دانشگاه، جاده و خیابان خود را به رُخ حُکومت می کشند. "نظام" آنها را در حسابش نمی گنجاند و آنها کمر سفت کرده اند که حساب "نظام" را ببندند.

بازگشت به صفحه نخست