فراسوی خبر... دوشنبه ۲۱ خرداد

جی۷؛ سخت تر شدن رویکرد غرب در برابر جمهوری اسلامی

منصور امان

نتایج نشست سران هفت کشور جهان غرب در کانادا، تمامی اُمیدهایی که رژیم جمهوری اسلامی به اختلاف تجاری آمریکا و اُروپا و یافتن کُنج آسوده ای در این شکاف بسته بود را یکی پس از دیگری به یاس بدل کرده است.

اگرچه آمریکا بیانیه پایانی نشست جی۷ را امضا نکرد، اما حتی این کمبود نیز سودی در کف دست دراز شده حاکمان کشور نگذاشته، چرا که محورهای سیاست اعلام شده در این بیانیه پیرامون رژیم مُلاها به طور دقیق همان گره گاه هایی است که ایالات مُتحده زیر ذره بین قرار داده و حل و فصل آنها را خواستار است. تضمین پایدار دست نیافتن به جنگ افزار هسته ای، پایان حمایت از گروه های تروریستی، ایفای نقش سازنده در منطقه و سرآخر دست کشیدن از تحریکات موشکی محورهای اصلی سیاست مزبور هستند که در بیانیه پایانی نشست جی۷ ثبت گردیده و رویکرد شناخته شده آمریکا در برخورد به مساله رژیم جمهوری اسلامی به شمار می آید.  

سند جی۷ در امتداد روند سازگار شدن هر چه بیشتر رویکرد اُروپا با مواضع آمریکا در مورد بُحران رژیم مُلاها قرار دارد که در هفته های گذشته نشانه های روشنی یافته است. مُهمترین شرکتهایی اُروپایی طرف حساب با جمهوری اسلامی، از مُناسبات با آن خارج شده یا اعلام کردند که قرارهای شان را تمدید نخواهند کرد.

در یک تحول کلیدی دیگر در این رابطه، بانک سرمایه‌ گذاری اروپا اعلام کرد که در طرح اتحادیه اُروپا برای حفظ مُراوده تجاری با جمهوری اسلامی مُشارکت نخواهد کرد. آنچه این خودداری را دارای اهمیت می سازد، پیام ارسالی جاسازی شده در آن است. چه، بانک مزبور نهادی مالی است که با قُطب نمای سیاسی هدایت می شود.

قُدرتهای اُروپایی پس از تلاش ناکام برای نگه داشتن آمریکا در "برجام" و گرد کردن رویکرد آن، سیاست حفظ منافع حداقل در مُناسبات با مُلاهای دست و دل باز را پیشه کردند. طول عُمر این سیاست به اندازه میزان دوراندیشی آن بسیار محدود بود و پس از خودداری کاخ سفید از دادن فُرجه و تخفیف و قایل شدن استثنا برای تاجران اُروپایی، به شتاب به انتها رسید. از این پس در کفه مُعادله، پارامترهای دیگری برجسته شد که از دل منطق اقتصادی مُناسبات با آمریکا بیرون می آمد و به زیان کیسه چند ده میلیارد دُلاری مُلاها شهادت می داد.

تعادُل برهم خورده رژیم جمهوری اسلامی با تحوُل کانادا دستخوش تلاطُم بیشتری گردیده و اُمید "نظام" به یافتن یک نُقطه ثبات بر سطح لغزان بین المللی کمرنگ تر شده است. این امر نه فقط یک مُشکل ناب اقتصادی، بلکه و از آن مُهمتر، چالشی سیاسی است که رژیم ولایت فقیه را در گوشه انزوا، بر نوک فشار و حمله می نشاند و آن را به گونه تهدید آمیزی آسیب پذیر می سازد.   

بازگشت به صفحه نخست