زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران

 

بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت اول ماه مه

 

اول ماه مه (11 اردیبهشت) روز همبستگي بين المللي كارگران را به تمامي كارگران و زحمتکشان جهان و به ویژه به کارگران، مزدبگیران، معلمان و پرستاران ایران تبريك مي‌گوييم و براي كارگران همه کشورها در مبارزه عليه استثمار، استبداد و عقب‌ماندگي موفقيتهاي بزرگ آرزو مي‌كنيم.

هنگامی که در سال 1856 کارگران استراليا در اعتراض به شرایط دشوار کار و برای هشت ساعت کار روزانه حرکت اعتراضی خود را آغاز کردند و پس از مبارزه متحد و سراسری پیروز شدند، تصمیم گرفتند که هر سال در یک روز معین دست از کار کشیده و همبستگی خود را در مقابل سرمایه داران و حامیان آنان نشان دهند.

در سال 1886 کارگران نساجی شیکاگو در آمریکا طی یک تظاهرات بزرگ در روز اول ماه خواست 8 ساعت کار روزانه را مطرح کردند. این تظاهرات به شدت سرکوب و به خون کشیده شد. کارگران آمریکا تا سال 1889 هر ساله در چنین روزی دست از کار می کشیدند و با تظاهرات خیابانی به مناسبات متکی بر جهل و بردگی اعتراض می کردند.

در سال 1889 در کنگره انترناسيونال احزاب کارگری و سوسیالیستی روز اول ماه مه،  روز همبستگی جهانی کارگران اعلام شد. از آن زمان تا کنون کارگران و زحمتکشان جهان در شرایط متفاوت در این روز دست از کار می کشند و این روز را جشن می گیرند.

در سال گذشته با ترکیدن  حباب سرمایه داری نئولیبرال و گسترش بحران مالی به بخشهای دیگر اقتصاد تهاجم عنان گسيخته انحصارات سرمایه داری به سطح زندگي و معيشت توده هاي زحمتكش و پايمال كردن حقوق آنان شدت یافت.

در تقابل با این وحشیگری مدرن مبارزه كارگران و مزدبگیران عليه جهاني شدن بربريت و ويرانگري، علیه فقر، بیکاری، جنگ، نظامیگری و دیکتاتوری همچنان ادامه پیدا کرد.

ما بارها اعلام کرده ایم که بار اصلي ضرر و زيان و هزينه جهاني سازي نئولیبرال بر دوش كارگران، مزدبگيران، زحمتكشان و لشگر مليوني بيكاران است.اما واقعيت مهمتر كه چشم بستن بر آن زيانهاي جبران ناپذيري به مبارزه جهاني براي پيشرفت، آزادي و عدالت وارد مي كند، اين است كه براي كارگران و مزدبگيران راه عقب گرد وجود ندارد. از نظر ما بدیل پروسه جهاني سازی لیبرالیسم جدید، ايده‌هاي ارتجاعي و ناسيوناليستي افراطي و يا ايده‌هاي نهيليستي نيست. بدیل قطعي، واقعي و علمي جهاني سازی، سوسياليسم جهاني است. در سال گذشته و هنگامی که در اثر شدت بحران مالی، نگاهها متوجه کارل مارکس شد، شرایط واقعی برای تقویت و گسترش اندیشه های سوسیالیستی مدرن، انسانی و دمکراتیک بیش از بیش فراهم شد.

نظریه پردازان سرمایه داری نئو لیبرال که سالها بر طبل نابودی سوسیالیسم می کوبیدند و حذف بيمه‌هاي اجتماعي و تعرض به سطح زندگی و معیشت کارگران و مزدبگیران را برای به اصطلاح توسعه اقتصادی ضروری می دیدند، اکنون در وحشت از گرایش رو به رشد به سوسیالیسم واقعی به سوسیالیست شدن وال استریت چشم دوخته اند.

 

در ایران برای اولین بار و به ابتکار «شورای مرکزی فدراسیون سندیکاهای کارگری» در سال 1299 خورشیدی(1920 میلادی) جشن اول ماه مه به شکل نیمه مخفی در واحد های تولیدی برگزار شد و  یک سال بعد به ابتکار همین تشکل مراسم اول ماه مه در تهران به شکل علنی برگزار شد.

از آن زمان تاکنون جنبش کارگری ایران راه پر فراز و نشیب و با چالشهای بسیار  را طی کرده است. کارگران ایران طی صد سال گذشته عموما مجبور بوده اند که تحت شرایط دیکتاتوری و اختناق مبارزه کنند و در این مسیر سخت و دشوار هزینه های بسیاری پرداخت کرده و بسیاری از کارگران در مبارزه برای اولیه ترین خواسته ها در زندانها و یا در مبارزه خیابانی جان باخته اند.

در مسیر جنبش کارگری ایران بدون شک دوران سیاه حاکمیت جمهوری اسلامی سخت ترین دوران بوده است. استبداد مذهبی حاکم بر ایران طی 30 سال گذشته تا آنجا که در توان داشته به پایمال کردن حقوق و سرکوب مبارزه کارگران ایران مبادرت ورزیده است.

 

كارگران و مزدبگيران ایران از يك طرف تحت ستم و سركوب استبداد مذهبي قرار دارند و از طرف ديگر بايد هزينه سياستهاي رژيم براي پیوستن به اردوي جهاني سازي نئوليبرال را بپردازند. کارگران و زحمتکشان ایران تعرض عنان گسيخته سرمايه داران را با تمام گوشت و پوست و استخوان خود حس مي كنند. فقر،  فحشاء، بي خانمي، بیکاری و فقدان شرایط مناسب آموزشی و بهداشتی دستاورد رژیم ایران برای توده های مردم بوده است. رژیم ولایت فقیه با افزایش هزینه هایی که به امنیت نظام مربوط می شود، زندگی کارگران، مزدبگیران، معلمان، پرستاران و در یک کلام اکثریت قاطع مردم ایران را به فلاکت کشیده است.

شورای عالی کار بدون حضور نمایندگان انتخابی کارگران و با نادیده گرفتن نرخ واقعی تورم، حداقل دستمزد کارگران برای سال 1388 را  263 هزار و 500 تعیین کرد. و این در شرایطی است که بسیاری از کارشناسان اقتصادی و فعالان کارگری خط فقر را یک ملیون تومان تعیین کرده اند. روزنامه اعتماد ملی در شماره روز دوشنبه 16 دی گزارش داد که  ۷۵ درصد کارگران در ايران با در آمدی زير خط فقر زندگی می کنند.

طی چهار سال گذشته در اثر سیاستهای اقتصادی فاجعه بار احمدی نژاد نقدینگی موجود در جامعه از 60 هزار میلیارد تومان به 170 هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرد. این حجم عظیم نقدینگی سبب افزایش سرسام آور نرخ تورم و در نتیجه سقوط سطح زندگی اکثریت مردم ایران شده است. افزایش نقدینگی و واردات بی رویه کالا چنان ضربه مهلکی به اقتصاد ایران وارد کرده که با هیچ دورانی در تاریخ معاصر ایران قابل مقایسه نیست.

برای رژیم ولایت فقیه زندگی کارگران و زحمتکشان ایران کوچکترین ارزشی ندارد. رژیم ایران ملیاردها دلار در لبنان، غزه، عراق، آفریقا و آمریکای لاتین برای توسعه تروریسم هزینه می کند و همزمان کارگران و مزدبگیران کشورما از فقر، فلاکت و فقدان امنیت کار رنج می برند. فاجعه انفجار گاز متان در معدن «باب نیرو» در شمال استان کرمان، که در آن تعدادی از کارگران محروم جان باختند یک نمونه از هزاران مورد بی توجهی به زندگی محرومان ایران است.

 

كارگران و کارکنان شرکتهای دولتی و خصوصی، معلمان و پرستاران ايران در مقابل اوضاع فلاكتبار خود به اشكال مختلف دست به مقاومت و مبارزه می زنند.

حركتهاي كارگري در سال گذشته به شكلهاي گوناگون صورت گرفت. نامه نگاري به گردانندگان رژيم، تجمع اعتراضي، اعتصاب، تحصن، بستن جاده ها، راه پيمايي و ...شيوه هايي بود كه كارگران در مبارزه خود از آن استفاده كردند. حرکتهای اعتراضی کارگران در سال گذشته از نظر کمی گسترش بی سابقه پیدا کرد. لیست برخی از مهمترین حرکتهای کارگری توسط دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران منتشر شده است*.

نيروهاي سركوبگر رژيم گرچه در مقابل حركتهاي كارگري با احتياط برخورد مي كنند، اما در حركتهايی كه جنبش كارگري گامهايي بزرگ به جلو بر مي دارد با سركوب ددمنشانه مانع از گسترش جنبش کارگری می شوند.

نیروهای سرکوبگر ولایت خامنه ای بارها به حرکتهای مسالمت آمیز کارگران یورش بردند و کارگران محروم و بی دفاع را سرکوب کردند. ماموران وزارت اطلاعات بارها به خانه های کارگران یورش برده و آنان را دستگیر و یا با تماسهای تلفنی کارگران را تهدید به دستگیری کردند. اما اين سركوبگري در عزم كارگران براي تحقق خواسته هاي بر حق خود خللي ايجاد نكرد و بر عكس منجر به همبستگي هرچه بيشتر كارگران شد.

 

در اول آبان سال گذشته کارگران شركت نيشكر هفت تپه  توانستند با انتخاب اعضاي اصلی و  علي البدل هيات مديره سندیکای خود یک گام مهم در جهت مبارزه برای بهبود زندگی کارگران بردارند.

مزدوران وزارت اطلاعات در تقابل با این حرکت سندیکایی به دستگیری و پیگرد نمایندگان کارگران هفت تپه مبادرت کردند.

در روز  26 آذر آقای ران ازولد دبیرکل iuf طی نامه ای به خامنه ای خواستار لغو پیگرد پنج کارگر شرکت نیشکر هفت تپه شد.

در این نامه نوشته شده که:«ما قاطعانه تمام اتهاماتی که به این فعالان سندیکایی وارد شده، از جمله اقدام علیه امنیت ملی و فعالیتهای غیر قانونی و غیره را مردود می دانیم و محکوم می کنیم.»

اتحادیه بین المللی کارگران ( آی. یو .اف ) طی جلساتی که کمیته اجرائی آن در روزهای 12 و 13 دسامبر 2008 برگزار نمود ، سندیکای کارگری شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه را به عنوان عضو این اتحادیه پذیرفت.

 

در سال گذشته معلمان زحمتکش و محروم کشورمان بارها برای تحقق خواسته های خود دست به اعتراض زدند. در آخرین بیانیه کانون صنفی معلمان ایران که روز اول اردیبهشت ۱۳۸۸ منتشر شده اعلام شد که:«براساس تعهد ملی، برنامه های اعتراضی اسفندماه ۸۷ را که به حالت تعلیق در آورده بود، از ششم اردیبهشت ماه ۸۸ به شرح زیر دوباره به اجرا خواهد گذاشت.

۱- روز یکشنبه ششم اردیبهشت ۱۳۸۸ معلمان محترم ضمن حضور در مدرسه و کلاس درس از تدریس خودداری نموده، دانش آموزان را نسبت به دلایل انجام این حرکت آگاه خواهند کرد.

۲- روز دوشنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۸۸ معلمان محترم ضمن حضور در مدرسه از رفتن به کلاس خوداری کرده و در حفظ نظم کلاس و مدرسه با مدیران و معاونان محترم مدارس همکاری خواهند کرد.

۳- روز سه شنبه هشتم اردیبهشت ماه ۱۳۸۸ به عنوان روز اعتراض ملی معلمان نامگذاری شده و تمامی معلمان از حضور در مدرسه خود داری خواهند نمود.

بدیهی است چنانچه حداکثر تا پایان روز دهم اردیبهشت ۱۳۸۸ احکام جدید، مطابق قانون مدیریت خدمات کشوری به طور کامل و از  اول فروردین 1386 صادر نشوند، حق برگزاری اعتراضات گسترده تر را خصوصاً در هفته ی معلم برای همکاران فرهنگی محفوظ می دانیم.»

 

در سال گذشته اتحادیه ها، سندیکاها و سازمانهای جهانی کارگری و نیروهای سیاسی  مترقی بارها از جنبش طبقه کارگر ایران و خواسته های آنان حمایت کردند که آخرین آن حمایت اتحادیه بین المللی کارگران صنایع مواد غذایی، کشاورزی و خدمات (آی یو اف)، سازمان آموزش جھانی (ایی.آی)، فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل(آی.تی.اف)، کنفدراسیون بین المللی اتحادیه کارگری (آی.تی.یو.سی) است که در آستانه اول ماه مه طی بیانیه ای سرکوبی کارگران و تشکلهای کارگری در ايران را محکوم کردند. در اين بيانيه آزادی فوری همه فعالان اتحاديه ای ايران که «صرفا به خاطر فعاليتهای مشروع و مسالمت آميزشان» زندانی شده اند، درخواست شده است.

در تابستان سال گذشته با تلاش هیات نمایندگی سازمان چریکهای فدایی خلق ایران

که در کنگره حزب احیای کمونیستی ایتالیا شرکت کرده بود، این کنگره طی قطعنامه ای که در روز 28 ژوئیه 2008 به تصویب اجلاس عمومی خود رساند اعلام کرد که:«حکومت ایران با سرکوب و دستگیری رهبران سندیکایی، همچنان که در مورد اعتراضهای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران اتفاق افتاد و منصور اسانلو همچنان در زندان است، به حرکتهای کارگری پاسخ می دهد.

کنگره  حزب احیای کمونیستی قویا خواستار به رسمیت شناختن حق کارگران ایران برای ایجاد تشکلهای سندیکایی است. ما خواستار آزادی فعالان جنبش کارگری و پایان دادن به سرکوب سیاسی آنان هستیم.»

سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران در آستانه اول ماه مه، از كارگران سراسر جهان و از  اتحاديه ها و سنديكاهاي كارگران و مزدبگيران جهان مي خواهد كه به كارگران ايران در مبارزه براي رهايي كشور از چنگ نظام استبدادي – مذهبي ولايت فقيه ياري رسانند. ما از سازمان جهاني كار مي خواهيم كه به جمهوي اسلامي براي به رسميت شناختن حقوق حقه كارگران بيش از پيش فشار وارد نمايد.

 

امسال یک کمیته متشکل از جریانهای کارگری برای برگزاری اول ماه مه فراخوان داده است.

این فراخوان را تشکلهای زیر امضا کرده اند:

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، هیأت مؤسس بازگشایی کارگران نقاش و تزئینات ساختمان، کانون مدافعان حقوق کارگر، شورای همکاری فعالان و تشکلهای کارگری شامل کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای آزاد کارگری، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، شورای زنان و جمعی از فعالان کارگری

در این فراخوان خواسته های فوری و مبرم کارگران به شرح زیر اعلام شده است؛

«ما کارگران ایران، امروز یک پارچه و متحد، مطالبات زیر را به عنوان حداقل خواسته های خود فریاد می زنیم و خواهان تحقق فوری این مطالبات هستیم:

۱- تأمین امنیت شغلی برای همه کارگران و لغو قراردادهای موقت و سفید امضا و برچیده شدن فرمهای جدید قرارداد کار.

۲- حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار، خط مرگ تدریجی است! حداقل دستمزد کارگران باید  توسط نمایندگان واقعی و تشکلهای مستقل کارگری تعیین گردد.

۳- برپایی تشکل مستقل کارگری، اعتصاب و اعتراض و تجمع حق مسلم ماست!

۴ - دستمزدهای معوقه باید بدون عذر و بهانه پرداخت گردد!

۵- اخراج و بیکارسازی کارگران باید متوقف گردد!

۶ - حقوق زنان و مردان درتمامی شئون اقتصادی – اجتماعی باید برابر باشد.

۷- بازنشستگان باید از یک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی برخوردار شوند.

۸ -کارگران با معلمان (کارگران فکری)، پرستاران و سایر اقشار زحمت کش جامعه متحدند و ازمبارزات آنان پشتیبانی می کنند.

۹ - ازاعتراضات و خواسته های کارگران فصلی و ساختمانی قاطعانه پشتیبانی می کنیم.

۱۰-کار کودکان غیرانسانی و استثمارگرانه است. ما با فعالین لغو کار کودک هم سنگر هستیم.

۱۱- منصور اسانلو، ابراهیم مددی و دیگرکارگران زندانی باید بدون قید و شرط آزاد گردند و تعقیبهای قضایی علیه دیگر کارگران باید فوراً پایان پذیرد.

۱۲- ما خود را متحد با جنبشهای اجتماعی دیگر مانند دانشجویان و زنان می دانیم.

۱۳- ما از کارگران مهاجر مانند کارگران افغانی، به عنوان بخشی ازهم طبقه ای های خود، قاطعانه پشتیبانی می کنیم.

۱۴- ضمن تشکر از حمایتهای جهانی از کارگران ایران، ما کارگران ایران، خود را متحد با دیگر کارگران جهان می دانیم.

۱۵- اول ماه مه، باید تعطیل رسمی گردد و هرگونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روزملغی گردد.»

سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران با حمایت از فراخوان کمیته برگزاری مراسم اول ماه مه، يكبار ديگر همبستگي خود را با مبارزه كارگران و مزدبگيران ايران اعلام مي‌كند و به تمامي زنان و مردانی که به خاطر دفاع از حقوق كارگران به زندان افتاده و زير شكنجه‌هاي مزدوران رژيم مقاومت مي‌كنند درود مي‌فرستد و خواستار آزادی فوری همه ی کارگرانی که به خاطر اعتراض به وضع فلاکتبار خود دست به اعتراض می زنند می باشد.

همچنین کمیته دفاع از کارگران هفت تپه طی اعلامیه ای در آستانه روز جهانی کارگر از تمامی کارگران و تشکلهای کارگری ایران و جهان درخواست نمود که در روز جهانی کارگر از هر طریق ممکن، دفاع از کارگران هفت تپه را در دستور کار خود قرار دهند.

خواسته های فوری کارگران بنا به اعلامیه کمیته دفاع از کارگران هفت تپه به قرار زیر است:

*پایان فوری ارعاب و شایعه سازی در هفت تپه علیه نمایندگان کارگران

*لغو احکام صادره برای نمایندگان این کارگران

*توقف پرونده سازی و پیگردهای قضایی علیه آنان و آزادی فعالیت آنان برای دفاع و پیگیری مطالبات کارگران هفت تپه

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران که قبلا همبستگی خود را با این کمیته اعلام کرده اکنون نیز به این درخواست پاسخ مثبت داده و از همه فعالان و پشتیبانان سازمان می خواهد که در روز اول ماه مه در هر حرکت کارگری از خواسته های فوری و عاجل کارگران هفت تپه دفاع کنند.

رژیم حاکم بر ایران نیروی عمده در مقابل مبارزه کارگران و زحمتکشان برای تحقق ایرانی دیگر، ایرانی عاری از استبداد و استثمار و بدون ستم جنسی، مذهبی و ملی است. از این رو ما از تمامي كارگران، كاركنان و مزدبگيران شاغل در مراكز دولتي و خصوصي و از تمامي مدافعان آزادي و توسعه پايدار مي خواهيم كه برای برچیدن بساط ننگین نظام ولایت فقیه متحد و متشكل شوند.

زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر !

سازمان چريكهاي فدايي خلق ايران

چهار شنبه 9 ارديبهشت 1388 (29 آوريل 2009)

 

 

*برای اطلاع از کلیه اخبار گارگری در سال گذشته به سایت ایران نبرد و در آدرس زیر مراجعه کنید.

http://www.iran-nabard.com/zinat/karegari_mai88.htm