|
فدایی شهید رفیق علی رضا بامری گردآوری و تنظیم: امیر ابراهیمی
رفیق علی رضا (ناصر) بامری در سال ۱۳۳۳ در زابل متولد شد. در سال ۱۳۵۰ این رفیق به همراه خانواده برای کار به ترکمن صحرا رفت. رفیق علی رضا برای تحصیل در مشهد زندگی می کرد. در سال ۱۳۵۱ وارد دبیرستان عَلَم وابسته به دانشگاه مشهد شد. از همین دوران به فعالیت سیاسی روی آورد و از فعالان دبیرستان بود. پس از مدتی به همین دلیل از دبیرستان اخراج شد. پس از احراج به زابل برگشت. پس از مدتی با چند نفر دیگر یه دنبال تهیه ماشین تحریر و پلی‌کپی بود و برای این اقدام به مصادره آنها از دبیرستان زابل کرد. در همین رابطه دستگیر و پس از شکنجه های طاقت‌فرسا به ۲۰ سال زندان محکوم شد. در زندان از نزدیک با رفقای «سچفخا» آشنا شد و در سال ۱۳۵۷ در جریان قیام به دست پرتوان توده‌ها از زندان آزاد گردید. در جریان انشعاب و طرد خائنان اکثریتی، به عنوان مسئول هواداران و برای تبلیغ مواضع سازمان به سیستان و بلوچستان برگشت. وجود این رفیق موجب آن شد که تعداد معدودی به سمت سازش کاران رفتند. به ابتکار جاوید نام رفیق علی رضا بامری نشریه «بامی استار» منتشر شد. رفیق علی رضا در زمینهٔ سازماندهی، بسیار فعال و باپشتکار بود و به سازماندهی وتسلیح گروههای هوادارسازمان اقدام کرد. در پی ضربات سال ۱۳۶۱، رفیق علی رضا در زاهدان دستگیر و تحت شکنجه های طاقت‌فرسا قرار گرفت. با شناختی که پاسداران جنایتکار از این رفیق داشتند، سریعاً وی را به اعدام محکوم کردند. شب قبل از اعدام به همراه دو رفیق دیگر از زندان فرار کرد. اگرچه تمام شهر زاهدان برای دستگیری وی به تصرف سپاه درآمده بود، ولی علی رضا با هوشیاری توانست از منطقه خارج شده و برای ادامه فعالیت به تهران برود. در پی ضربه سال ۱۳۶۲ به تشکیلات تهران، در آذرماه مجدداً رفیق علی رضا دستگیر شد و پس از تحمل مدتی شکنجه در تهران به زندان زاهدان منتقل شد. دریکی از روزهای اردیبهشت سال ۱۳۶۴ رفیق علی رضا با گامهایی استوار و فدائی وار به پای جوخه تیرباران رفت. منبع: تلگرام روزشمار جانباختگان فدایی
منبع: نبرد خلق شماره ۴۸۹، دوشنبه یک اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۲۱ آوریل ۲۰۲۵
|