|
متن سخنان مهدی سامع در تظاهرات پاریس پاریس، شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۴ - ۱۹ آوریل ۲۰۲۵
خانمها آقایان؛ با سلام بر شما و درود فراوان بر زنان و مردان دلیر ایران زمین که نظام اهریمنی ولایت فقیه را بر نمی تابند و برای آزادی، رهایی و عدالت میارزه می کنند. ادای احترام می کنم به خانواده شهیدان و ستایش می کنم از مقاومت زندانیان سیاسی که زیر شدید ترین شکنجه ها مقاومت می کنند و هر هفته در کارزار «سه شنبه‌های نه به اعدام» در دهها زندان در سراسر کشور اعتصاب می کنند. گرامی می دارم یاد و نام رفیق فاطمه سعیدی (مادر شایگان) که در برابر دو نظام شاه و شیخ ایستادگی و مقاومت کرد و چند روز پیش ما را ترک کرد.
و یاد می کنم از نگار کورکور، که چند روز پیش درگذشت. او زنی دادخواه بود که سرخم نکرد و برای رهایی برادرش، مجاهد کورکور، از اعدام تلاش بسیار می کرد. دوستان عزیز در گردهمآیی امروز به جای سخن گفتن پیرامون بحران انقلابی و کشاکشی که تار و پود جامعه ایران را فرا گرفته، به دو رویداد تاریخی در دوران دیکتاتوری شاه می پردازم. رویداد اول: در بامداد چهارشنبه ۳۰ فروردین ۱۳۵۱ به دنبال حکم بیدادگاه نظامی و تجدید نظر رژیم شاه، چهار تن از اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین خلق ایران؛ ناصر صادق، محمد بازرگانی، علی باکری و علی میهندوست تیرباران شدند. رویداد دوم: در شامگاه جمعه 29 فروردین 1354 به فرمان محمد رضا شاه و به دست مزدوران مسلح ساواک، 9 زندانی سیاسی؛ 7 فدایی خلق و دو مجاهد خلق در تپه های زندان اوین گلوله باران شدند. شقایقهای سرخ تپه های اوین، بیژن جزنی، حسن ضیاظریفی، عباس سورکی، مشعوف (سعید) کلانتری، عزیز سرمدی، محمد چوپان‌زاده، احمد جلیل‌افشار، کاظم ذوالانوار و مصطفی جوان خوشدل بودند. محمد رضا شاه، پس از افزایش قیمت نفت، با اعلام حزب رستاخیز، به عنوان تنها حزب سیاسی قانونی، در این اندیشه بود که با ایجاد وحشت، پایه های قدرتش را که با جنبش مسلحانه به لرزه درآمده بود، استحکام بخشد. رفیق بیژن جزنی پس از اعلام حزب رستاخیز در یک تحلیل کوتاه در این مورد گفت، این اوج دیکتاتوری و آغاز سقوط آن است. او پیش بینی کرد که خشونت و سرکوب شدت می یابد، اما نمی تواند از سرنگونی گریزناپذیر رژیم جلوگیری کند. سه روز پس از ارایه این تحلیل بیژن و تعداد دیگری از زندانیان فدایی و مجاهد را از زندان قصر به زندان اوین منتقل کردند و کشتار جنایتکارانه در تپه های اوین یک ماه و نیم بعد صورت گرفت.
دوستان عزیز، قتل عام زندانیان سیاسی که به فرمان خمینی در تابستان سال 1367 صورت گرفت و بارها به عنوان جنایت علیه بشریت محکوم شده، از نظر خصلت و ماهیت، مانند کشتار در تپه های اوین است. دیکتاتورها برای حفظ قدرت خود، به هر جنایتی دست می زنند، حتی اگر خلاف قانون خودشان باشد. این را رژیمهای شاه و شیخ به روشنی نشان داده اند. سپاسگزارم منبع: نبرد خلق شماره ۴۸۹، دوشنبه یک اردیبهشت ۱۴۰۴ - ۲۱ آوریل ۲۰۲۵
|