|
گلرخ ایرایی به کیوان صمیمی: در بزنگاه علیه مردم ایستادی زندان اوین، یکشنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۳
برای کیوان صمیمی که آگاهانه در جانب ستم و استبداد ایستاد! در بزنگاههایی که می بایست کنار مردم می ایستادی، پای در رکابِ ستمگران بودی و سد و مانعی شدی بر مسیر رهایی. تو غروب دلگیر زندان را برای برخی دلگیرتر از پیش و کام خانواده های دادخواه را تلخ تر از زهر نمودی. اتفاقا بدان که در کمپ استبداد ایستاده ای و پروژه ای هستی برای پیشبرد اهداف فرصت طلبان. تو همردیف امثالِ زیدآبادی ایستاده ای که شرفِ قلم را به ابتذال و شری علیه مردم بدل کرد. ما رهروانِ مسیری که از انقلاب مشروطه تا کنون به خون کامرانها و ساسانها و فرزادها گلگون شده است؛ اگرچه در فقر تحزب و آموزه های سیاسی زیستیم اما تفاوتِ خودکشیِ سیاسی و بازویِ پنهانِ قدرت بودن را خوب می فهمیم و می دانیم «نجات ایران» و التیامِ زخمهایی که بر بدن دارد، نه از روزنه هایی این چنینی، بلکه با خیزشی تمام عیار و آگاهانه و از مسیر خیابان میسر است. تو حتا واژهِ «عمو کیوان» _که بسیاری از سر مهر بر تو نام گذاشتند_ را برای رقابتِ بینِ دو بالِ قدرت، چوب حراج زده ای. کاش سوسیالیسم را آلودهِ معاشقه های سیاسی خود نکرده بودی.
منیع: نبرد خلق شماره ۴۷۹، دوشنبه ۱ مرداد ۱۴۰۳ - ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۴
|