|
مرجان زِ گلبرگهای شقایق شکفته به دشت زِ هر قطره باران در آغوش رود و از رقص هر دانه برف بر روی کوه ببین رمز زیبایی زندگی بخوان شعر پویای بالندگی و هر قطره باران شود جویبار خروشان روان بر تن کوهسار و پیچد نسیم بر تن برگها شکافد دل سنگ را دانه ها برای درختی تناور شدن و این است افسانه زیستن نفسهای کوه و طپشهای خاک به یاد آورد نام جانهای پاک درختانی از جنگل دیلمان سرافراز تا آبی آسمان
هراسی نبوده زِ کولاکها یگانه شده ریشه با خاکها بر آن ریشه خون گوزنی چکید گوزن سیه کل که در خون طپید
ببوسند گیسوی خورشید را سرایند آواز امید را که تا زندگی هست باید سرود ز لبخند افرا ، زفریاد رود و هر جا کویری است جنگل کنیم
منبع: نبرد خلق شماره ۴۷۳، بهمن ۱۴۰۲ - فوریه ۲۰۲۴ ویژه ۱۹ بهمن سالگرد حماسه سیاهکل
|