|
برگزاری همایش پُرشور پنجاه و سومین سالگشت رستاخيز سياهكل
عصر روز شنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ برابر با ۳ فوریه ۲۰۲۴، همایش پنجاه و سومین سالگرد حماسه سیاهکل در شهر کلن (آلمان) با شرکت ایرانیان آزادیخواه برگزار و همزمان به صورت زنده در شبکه جهانی زوم و رادیو راه ابریشم پخش شد. در شروع برنامه رفیق کامران عالمی نژاد ضمن خوش آمد گویی به حاضران در همایش گفت: «پنجاه و سه سال از آغاز حرکت رهایی بخش سیاهکل می گذرد و هنوز اصلی ترین آرمانهایی که با رنگ و نشان شان این حماسه شکل گرفت، محور مبارزه و تلاشهای ماست؛ از آزادی و عدالت سخن می گویم و از خوشبختی و شادی برای همه. در آن زمان در برابر آنهایی که چنین ایده آلهایی داشتند، دو راه قرار گرفته بود: تسلیم شدن یا جنگیدن، شوریدن بر شرایط موجود یا پذیرش یک حقارت دائمی. این دوراهی انتخاب امروز هم بر سر راه ما ایستاده است. و خوشا که انتخاب خلق ما جنگیدن است همانگونه که جنبش انقلابی شهریور ۴۰۱ و پیش از آن قیامهای دی و آبان این اراده را نمایان کرد. امروز مشکل جنگیدن نیست، رژیم ج.ا که از زور و خشونت بی مرز برای حفظ قدرت استفاده می کند، به ستمدیدگان آموخته که از زور و قهر برای ابراز مخالفت با آن استفاده کنند؛ امروز مشکل چگونه جنگیدن و چگونه ادامه دادن به آن است و نقطه عطف سیاهکل می تواند به این سوال پاسخی به سزا بدهد. سیاهکل سهم فروتنانهِ چپ انقلابی ایران در راه آزادی مردم میهنمان بود، تصمیمی واقعگرایانه و هوشیارانه مبتنی بر وضعیت سیاسی و اجتماعی حاکم. رفقای گروه جنگل آرزوی زندگی در یک جامعه دموکراتیک و دادگر را داشتند، اما آماده بودند اگر ضرورت دارد، برای تحقق آن جان خود را بدهند. آنها تسلیم نشدند و با هرچه که در توان داشتند، در دفاع از آینده و آزادی به نبرد برخاستند. دوستان، رفقا، خانمها و آقایان! به احترام تمامی شهدای خلق، پیشگامان رهایی و در همبستگی با زندانیان سیاسی تقاضا می کنم برخیزیم و یک دقیقه کف بزنیم.» در بخش اول ابتدا چکیده ای از بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران توسط رفیق کامران عالمی نژاد خوانده شد. سپس رفیق فتح الله کیائیها یکی از سروده های خود با عنوان «جنگل عصیان» را خواند و آنگاه سه سخنران؛ رفقا زینت میرهاشمی، مهرداد قادری و امیر معیری سخنرانی کردند. رفیق زینت میرهاشمی در بخشی از سخنرانی خود با عنوان «از حماسه سیاهکل تا انقلاب ژینا، پیکار با دو دیکتاتوری برای آزادی» در ابتدا گفت: «وظیفه خود می دانم به خانواده های دادخواه شهیدان و زندانی سیاسی درود بفرستم و ادای احترام کنم. یاد و خاطره شهیدان سرفرازی که در دو رژیم دیکتاتوری شاه و شیخ زیر شکنجه، پای چوبه دار یا در هماوردی با مزدوران سرکوبگر در خیابان جان شان را از دست دادند گرامی می دارم.» او در فرازی دیگر از سخنانش تاکید کرد: «سازمان چریکهای فدایی خلق ایران، مانند میلیونها ایرانی در بند استبداد دینی، برای تحقق آزادی، دموکراسی، برابری، عدالت اجتماعی رفع هر گونه تبعیض جنسیتی، ملی، دینی و... مبارزه می کند. ما خود را متعهد به تحقق خواسته های انسانی و آزادی طلبانه مردم ایران می دانیم و معتقدیم که تحقق خواسته های عادلانه و حقوق شهروندی مردم با رژیم ولایت فقیه و همه ی دارو دسته های آن شدنی نیست. هیچ نقطه اتصالی بین مردم و رژیم نیست. با نگاهی به مجموعهِ شعارهای جنبشهای اعتراضی در خیابان درک می کنیم که خروجی مطالبات مردم سرنگونی است. به این معنا که خود این رژیم مشکل است و راه حل نمی تواند باشد.» عضو کمیته مرکزی سازمان در پایان گفت: «ما ادامه رستاخیز سیاهکل هستیم و خرسندیم که مردم مان پرچم شورش و عصیان علیه استبداد، تبعیض و ستم را همواره برافراشته نگه داشته اند. افتخار می کنیم که زنان ایران زمین پیشتاز رهایی هستند. خروش جوانان شورشی، مقاومت زندانیان سیاسی و رزم بی امانی که هر روز در کف خیابان جریان دارد، اندوه از دست دادن کودکان و نوجوانانمان در جنبش انقلابی را تسکین می دهد.» رفیق مهرداد قادری در بخشی از سخنرانی خود با عنوان «غزه، فراتر از فاجعه» گفت: «بحثها و مواضع گوناگونی در مورد فاجعه غزه موجود است عده ای نقطه شروع بحران کنونی را ۷ اکتبر می‌دانند و این‌ها در بهترین وجه متشکل از سازمانها، کشورها و منابع خبری و مطبوعاتی نزدیک به سیاستهای آمریکا و اسرائیل می باشند. طرف مقابل این تحلیل، افراد و تشکلات و کشورهایی هستند که تشکیل دولت اسرائیل و ورود صهیونیست‌ها به خاک فلسطین را نقطه آغاز تراژدی خلق فلسطین و بحران غزه می‌دانند. به نظر ما فقط یک تفکیک اصولی که با تاریخ خلق فلسطین در صد سال گذشته رابطه منطقی داشته باشد موجود است و آن قبل و بعد از مذاکرات اسلو است. در واقع این مرز زمانی را رهبران اسرائیل و فلسطین با امضای قرارداد اسلو ترسیم کردند. به این صورت که از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵( اسلوی ۲) چشم اندازی از آینده نزدیک به مردم فلسطین و اسرائیل ارائه داده شد.» وی در ادامه گفت: «به جاست که از نقش خانمان سوز رژیم جمهوری اسلامی که به صورتی دامان همه خلقهای منطقه و خلق فلسطین را گرفته و در بحران کنونی نیز بسیار آشکار است یاد کنیم. با نگاهی اجمالی می توان سیاستهای اسرائیل، جمهوری اسلامی و حماس را در مثلثی دید که هرکدام به طریقی دست در دست هم دارند.» عضو کمیته مرکزی سازمان افزود: «وظیفه ما و هر نیروی دمکرات ایرانی (ورای حمایتهای لفظی) در وهله اول، برای دفاع از حقوق مردم فلسطین می بایست علیه سیاستهای جمهوری اسلامی در منطقه باشد. جمهوری اسلامی برای بقای خود از هیچ ترفندی علیه مردم ایران و منطقه دریغ نمی کند و کماکان مغز و قلب بنیادگرایی اسلامی در جهان است.» رفیق امیر معیری در بخشی از سخنرانی خود با عنوان «ویژگیهای جنبش انقلابی سیاهکل و نگاهی مختصر به پیچیدگیهای کنونی» گفت: «وقتی سخن از قیام سیاهکل و تبعات آن به میان می آید، تخطئه گرانِ رنگارنگِ آن با تجریدی کردنِ داده های مرتبطِ این جنبش سعی می کنند آن را از محتوا تُهی کرده، چنین قلمداد کنند که گویا جمع کوچکی شورشی جدا از توده ها با توسّل به اسلحه، خشونت و ستایشِ آن سعی در سرنگونی رژیم و کسب قدرت سیاسی را داشته اند. این امر به خصوص پس از قیامِ سال ١٣۵٧ و سرکوب بیرحمانهِ دستآوردهای آن توسط استبداد سرمایه داریِ دین خویِ موجود، در قالبی دیگر و اینبار با زرورق فرهنگی-ادبی، رسانه ها را در داخل و خارج کشور پُر کرده است. صرفنظر از انگیزه ها و اهداف اینگونه منتقدین و تأکید و تکرارشان بر «ابتدا کار فرهنگی برای بالا بردن فرهنگ مردم»، عدم توجه مشترک این «فرهنگ پناهان» به پیشینهِ فرهنگی و اجتماعیِ بنیانگذاران و اندیشمندانِ جنبش نوآورِ انقلابی ایران است. خوشبختانه با کوشش بسیاری از نویسندگان، کاوشگران و فعالین سیاسی و اجتماعی، گنجینه های ماندگار از سالهای چهلِ شمسی تا کنون در اختیار ما است که همگان می توانند با مراجعه به کتابخانه ها و آرشیوهای موجود در رسانه ها، به اجزاء واقعیات تاریخی آن دوران دست یابند؛ از جمله به آثاری که تأثیر مبارزات و قیام سیاهکل را بر ادبیات، هنر و توسعهِ تحلیلهای تئوریک-سیاسی آشکار می کند.» وی در بخشی دیگر از سخنانش گفت: «شرایط بین المللی و به خصوص ایران، نسل جوان را با کیفیتی رشدیابنده به میدان مبارزه کشانده است. اکنون زنان و مردان خلقهای ایران با آموزش از تاریخ خود و دستآوردهای آن، با طردِ ترسِ خویش و درکِ ضعف و وحشت سرکوبگران، دوباره بپاخاسته اند. اما پیروزی این خیزش انقلابی در گرو آموزش از کمبودها و خطاهای نسل ما پنجاه و هفتیها است. این در طبیعیت ارتجاع است که از طرفی به توسعه کشتار و سرکوبِ هرخیزش انقلابی بپردازد و از طرفی دیگر سعی کند که قبل از دسترسی مبارزان به پیدایشِ منطقیِ مدیریت و هدایت سیاسیِ کلان، آن را با حیله گری به بیراهه بکشاند.» متن کامل هر سه سخنرانی در شماره ویژه نبرد خلق منتشر خواهد شد. پس از تنفس کوتاه، بخش دوم همایش که گفتگوی سخنرانان با شرکت کنندگان بود آغاز شد. در این بخش برخی از شرکت کنندگان در محل همایش و تعدادی از شرکت کنندگان در شبکه زوم به طرح سوال و دیدگاه خود پرداختند که سخنرانان با آنان به تبادل نظر پرداختند. آنگاه رفیق فریدون رمضانی از کارگاه هنر ایران چند ترانه سرود اجرا کرد و بعد از آن رفیق فرنگیس بایقره سروده ای از رفیق شهید مرضیه اسکویی را به دو زبان آذری و فارسی خواند. همایش پنجاه و سومین سالگرد سیاهکل با همخوانی سرود وحدت کارورزان و رنجبران، سرود انترناسیونال پایان یافت. در جریان همایش اسامی آن دسته از پیام دهندگان داخل کشور که تا لحظه شروع برنامه دریافت شده بود، به اطلاع حاضران رسید. با تشکر فراوان از آنان، متن کامل پیام جمعی از فعالان کمونیست (دانشجویان سابق)/ برخی از فعالان جنبش دانشجویی/ برخی از معلمان لرستان/ رحمان جاری، معلم و فعال اجتماعی از پل دختر/ صادق رشیدی، فعال کارگری از عسلویه و شعری از مرجان در شماره ویژه نبردخلق به مناسبت پنجاه و سومین سالگرد رستاخیز سیاهکل، بزودی منتشر خواهد شد. یک اثر ارزنده نقاشی نیز از طرف یار وفادار سازمان، آقای محمد قربانی، به همایش اهدا شد که به رویت حضار نیز رسید. همچنین دسته گلهای زیبایی از سوی شورای ملی مقاومت ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران در آلمان، جامعه ورزشی ایران _ آلمان به مراسم اهدا گردیده بود که در همینجا از آنها تشکر می کنیم. فیلم کامل همایش به زودی منتشر خواهد شد. دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران سه شنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۲ - ۶ فوریه ۲۰۲۴
منبع: نبرد خلق شماره ۴۷۳، بهمن ۱۴۰۲ - فوریه ۲۰۲۴ ویژه ۱۹ بهمن سالگرد حماسه سیاهکل
|