|
م. وحیدی (م. صبح)
کرانه های انباشته از سرخی صاعقه پرند و ساعات لحظه ها را می شمارند این گونه ابرهای قافیه دار خواب دریا را آشفته می سازند ادراک سبز زمان سر ازخاک بر می دارد پرده می افتد و حقیقت که دلتنگ ماست ژرفای دیروز را به فردا پیوند می زند سطر نخستین باش! ایستاده ترین درخت با بال پرندگانی که از سپیده می آیند آرزوهایت را بر طبل بکوب! رویاهایت را بشنو! تا ابدیت باتو هم کلام زندگی شود در حلقه تاریکی خونابه گلبرگها تقدس اسطوره های جهانی ست که هر روز از نو زاده می شوند دستان ما یکدیگر را باز می یابند و سینه هامان تیرگیهای کهنه را می زدایند امسال امیدهای دور بی پروا سهمناک ترین باورها را درهم می شکننند و برف های شبانه را ذوب خواهند کرد
منبع: نبرد خلق شماره ۴۶۷، چهارشنبه یکم شهریور ۱۴۰۲ - ۲۳ اوت ۲۰۲۳
|