|
یادداشت سیاسی نبرد خلق شماره ۴۶۴ اول خرداد ۱۴۰۲
اوج «خالص سازی»، زَوال ولایت با «تَقیه» مهدی سامع
ولایت خامنه ای در محاصره جامعه بپاخاسته، در مسیر همیشگی به زندان، شکنجه و چوبه های دار پناه می برد. تب و تاب مردم برای زدودن نَنگ استبداد دینی از کشور، همچنان ادامه دارد و راهبرد یکدست سازی که علی لاریجانی در نامه طعنه آمیز به «برادران خالص ساز» از آن یاد می کند، به گِل نشسته و برای همین اعلام می کند که «مُلک را چاره ای دگر باید.».
به نظر می رسد که «شیرینی سال ۱۴۰۰» ولی فقیه، که برآمد یک قاتل بدنام مسیر «گام دوم» را کلید زد، به سَم آلوده شده و تمامی پیکر نظام را دربرگرفته است. حکام تبهکار هر روز در بوق و کَرنا می دَمَن که «اغتشاش جمع شده» و هر بار زیرگوش شان فریاد «مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه ای» سرداده می شود. ایران امروز سرشار از رویدادهای شِگِفت و تاریخ ساز است. هم ضَحاک ماردوش قربانی می گیرد و هم آرش کمانگیر و کاوه آهنگر برای فتح قله های بلند رهایی راهی دشوار اما پُرشکوه را برگزیده اند. آنهایی که رمز و راز رویدادهای جاری و اُفت و خیزهای جنبش انقلابی که با قتل حکومتی جاوید نام مهسا (ژینا) امینی آغاز شد را درک نمی کنند و یا منافع آنها حُکم می کند که واقعیت را انکار کنند، شیپورچی ارکستر حکومتی «جمع شد» شده اند.
انقلاب فرایندی همراه با کُنشهای گوناگونی است که در آن هر «نافرمانی» سرشت «انقلابی» دارد. برای مثال پدیده حجاب اجباری که مخالفت با آن «نافرمانی مدنی» علیه قانون تعریف می شد، به یک مساله «امنیتی» تبدیل شده و بنابرین نادیده گرفتن آن یک کُنِش علیه کل نظام است. محمد دهقان، معاون حقوقی رئیسی، حجاب اجباری را «نماد جمهوری اسلامی» خواند و گفت: «اگر قرار باشد در کشور حجاب نباشد، اصلا جمهوری اسلامی خیلی معنا پیدا نمی‌کند.». یوسف امینی، قائم مقام مدیرکل ارشاد استان خراسان رضوی گفت: «تغییر نوع لباس و پوشش در ایران و خانواده ایرانی موضوع فرهنگی نبوده، بلکه سیاسی و امنیتی است.». پیش تر هم ولی فقیه نظام در روز سه شنبه پانزدهم فروردین امسال کشف حجاب زنان را «حرام شرعی و حرام سیاسی» دانست. به این نکته که روزنامه حکومتی آرمان امروز در روز چهارشنبه 27 اردیبهشت نوشت باید توجه کرد. این روزنامه نوشت: «متاسفانه در کشور ما اعتراض به رسمیت شناخته نشده است، همین که عده ای اعتراض می کنند سریع به درگیری کشیده می شود.» ماه اردیبهشت سرشار از این کُنشها بود و باردیگر بر این واقعیت مُهر تایید زد که «حاکمان نمی توانند به شکل گذشته حکومت کنند و شهروندان هم نمی خواهند به شکل گذشته زندگی کنند.». پیرامون کُنشهای جامعه در ماه گذشته اخبار و گزارشهای گوناگون منتشر شده که شماری از آن در این شماره ماهنامه نبرد خلق پوشش داده شده است. فقط باید به خروش قدرتمند زنان و مردان ایران پیش و پس از سر به دار شدن جاوید نامان آزادیخواه صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی توجه داشت که بخشی از فرایند جنبش انقلابی جاری است. از میان صدها نظر پیرامون این تبهکاری، دو مورد قابل تامل و تعبیری از شرایط انقلابی است. مانا محمدی، همسر شهید راه آزادی، صالح میرهاشمی با نشر تصویری از خود بر مزار همسرش نوشت: «دیدار به قیامت شیر مردم. رفتنت با عزت بود سرم به خاطرت بالاست عشقم. آزادیت مبارک زندگیم.». سپیده رشنو در اینستاگرامش نوشت: «ما ایستاده ایم. که تنها چیزی که از خودِ آزادی زیباتر است، ایستادن برای "آزادی" است.»
شیپور جنگ داخلی در نظام اما در زمینه وضعیت ولایت خامنه ای، مساله اصلی یکدست سازی است. رسانه های حکومتی به تکرار به این پدیده و البته شکست و یا ناکارآمدی آن پرداخته اند. روزنامه سازندگی در روز یکشنبه ۲۴ اردیبهشت با تیتر درشت نوشت: «شکست حاکمیت یکدست». وبسایت رویداد ۲۴ در روز سه شنبه ۱۹ اردیبهشت «یکدست سازی قدرت» را «بزرگ ترین اشتباه استراتژیک حکومت» اعلام کرد و نوشت: «هیات حاکمه در بحران تصمیم گیری قرار گرفته است و ناچار است تصمیمات سختی برای ثبات بگیرد... یکدست سازی دولت در معنای اصلی آن در ادبیات سیاسی یعنی کلیت نظام حاکمیت حکومتی، اشتباه استراتژیکی بود. چرا که گفتمان انقلابی را در قوه مجریه سیزدهم برساخت و از آن حمایت همه جانبه به عمل آمد. این یکدست شدن نظام سیاسی ناکارآمدی خود را به نمایش گذاشت.» رسانه جهان صنعت در شماره روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت نوشت: «دولت رئیسی ضعیف ترین دولت پس از انقلاب است. این دولت دارد به ناکجاآباد می رود و جای هیچ دفاعی را نگذاشته است، کما این که می بینیم هیچ کسی از این دولت حمایت نمی کند.». حشمت الله فلاحت پیشه، از اشغالگران پیشین بهارستان در تفسیر نامه علی لاریجانی نوشت: «امروز نیز همین جریان حاکم بر مجلس و دولت جنگ زرگری دارند تا بازار گرمی کنند. وگرنه چرا در سال آخر این مجلس، نمایندگان به یکباره یادشان افتاده نقد دولت کنند؟ هرچقدر جریانهای متکثر حذف شوند، جریانهای باقی مانده و از صافی رد شده و یکدست، ناچار دچار رقابت زرگری می شوند.» (شبکه شرق، یکشنبه ۲۴ اردیبهشت)
نمایش موسوم به انتخابات در چنین شرایطی وزارت کشور جمهوری اسلامی تصمیم گرفته تا دوازدهمین دوره نمایش انتخابات مجلس اشغال شده را در اسفند سال جاری برگزار کند. رسانه دنیای اقتصاد در این مورد تیتر زده که «شیپور جنگ داخلی میان اصولگرایان به صدا درآمده است.». (یکشنبه ۲۴ اردیبهشت) پاسدار وحیدی وزیر کشور در جلسه با استانداران رژیم گفت «افق ما برای مشارکت مردم در انتخابات اسفند حضور بیش از ۶۰ درصدی است و همه برنامه ها [بخوانید مهندسی برای رای سازی] باید بر همین اساس تنظیم شود... اقدامات و تحرکات دشمن را رصد می‌کنیم.». ( خبر آنلاین، سه شنبه ۲۶ اردیبهشت) یک روز بعد روزنامه خبر جنوب پیرامون این نمایش که تعداد شرکت کنندگان در آن از پیش شمارش شده به طعنه نوشت: «خانه عروس بزن و بکوبه، خانه داماد هیچ خبری نیست.». آخوند احمد خاتمی، امام جمعه تهران و عضو هیات رئیسه خبرگان پیرامون نمایش اسفند و پیش بینی تحریم آن گفت: «اینها [شریکان در قدرت] می گویند ملت ایران در انتخابات شرکت نمی کنند؛ دروغگویی هم حدی دارد... اغواگری شیطانی حدی دارد چرا که برخی به هر مناسبتی لذت می برند مسئولان را تخریب کنند و خدمات را نادیده بگیرند.» (انتخاب، پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت) محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، پیرامون نمایش انتخابات و جدال بین باند قالیباف و باند جبهه پایداری (آقاتهرانی و آقای محصولی) معتقد است که: «دعوای این دو بر سر لحاف ملاست... من معتقدم رقیب اصلی انتخابات ۱۴۰۲ مردم هستند. یعنی گروههای سیاسی با هم رقابت ندارند. رقیب اصلی چیزی به نام مشارکت ضعیف مردم [تحریم گسترده] است.». (آفتاب نیوز، سه شنبه ۲۶ اردیبهشت)
و در پایان در این تردیدی نیست که ولی فقیه نظام بیش از هر فرد و جریان از شرایط کنونی کشور و چالشهای آن اطلاع دارد و البته مسئول اول و دوم و سوم همه فجایعی است که به جامعه و مردم تحمیل شده است. خامنه ای در آخرین سخنرانی اش در روز شنبه ۳۰ اردیبهشت برای شماری از ایادی اش در وزارت خارجه، استفاده از «تقیه» و «ضرورت انعطاف پذیری» در سیاست خارجی را مطرح کرد. او برای مُحکم کاری پدیده «تقیه» را با «فقه شیعه» و «امامت» پیوند زد و کارگزاران سیاست خارجی را از «اظهارنظرهای دفعی و ارتجاعی» و همزمان دیپلماسی «ملتمسانه» برحذر داشت. می دانیم که مهمترین اصل خمینی پیرامون حُکمرانی این است که «حفظ نظام از اوجب واجبات است» و برای این می توان هر اصل دیگر را نادیده گرفت. پیرامون این سخنرانی چهل دقیقه ای خامنه ای تحلیل و تفسیرهای گوناگونی رسانه ای شده است. برخی با توجه به پایبندی خامنه ای به اصل اساسی خمینی حدس می زنند که «نرمش قهرمانانه» دیگری با عنوان «تقیه» در پیش است و برخی دیگر هم از کلید واژه دورزدن «سخره» در سخنان ولی فقیه نتیجه می گیرند که «تغییر» در سیاست راهبردی نظام در چشم انداز نیست. صرف نظر از هر پاسخی که به این دو سوال داده شود، مساله پایه ای در شرایط کنونی وجود «بحران و شرایط انقلابی» و ادامه جنبش انقلابی است و بنابرین هر کدام از این دو راه را ولی فقیه انتخاب کند، این شرایط را به سود سرنگونی رژیم تشدید می کند.
منبع: نبرد خلق شماره ۴۶۴، دوشنبه یکم خرداد ۱۴۰۲ - ۲۲ می ۲۰۲۳
|