|
م. وحیدی (م. صبح)
به یاد خدا نور لجعه ای، نماد مظلومیت مردم ایران
بهار حرفش را به باد زمستانی گفته بود: ـ می آیم و از شکفتن باز نمی ایستم درهوای رسیدن پر می شوم از یقین و تکرار می شوم در روزها و لحظه ها بال می زنم بر پهندشت سرخ سحر در ژرفای هر نگاه در تار و پود زیستن زیبایی جهانم با خرمن یادها و نام ها زورقی از عطر و غزل و حماسه و روانی لهجه شبنم بر لبان برگها سبزتر از بهاران می جوشم در برگ و بار آرزوها چنان زلال که فواره ها تصویرم را در ذرات هوا منتشر می کنند من تلاقی «نور» و آینه ام در چشم دریچه ها مرا درشادی فردا زمزمه کن!
نبرد خلق شماره ۴۶۲ - اول فروردین ۱۴۰۲- ۲۱ مارس ۲۰۲۳
|