|
پـارو بـزن رفیـق همـراه، پـارو! سروده زنده یاد رحمان کریمی
پارو بزن رفیق همراه، پارو! امواج نا موافق را مهار باید کرد سهمگین تر از توفان، تویی تویی اگرت توان ماندن هست
پارو بزن رفیق همراه، پارو! دریا اسبی ست زیر پای ما، درباد مهمیز بزن براین دیوانه، رامش کن او از فراز بزیر می آید ما از زیر در فراز. آتش بکش به جان موج، خود موج شو.
پارو بزن رفیق همراه، پارو! بهل* که خدایان ندانند که ما کیستیم ناخدایانیم و مثل خدا می رویم. پنبه زاران بالا ، آتش گرفته اند این دودی که آسمان را گرفته است از کرانه های رنج است، ای رنج رنج!
پارو بزن رفیق همراه، پارو! بی چراغ دریایی در راه چراغ از دل برگیر و توان از ایمان بتاز بر کف آلوده امواج دیوانه با دو بال دریایی، به پیش رو! موج بر موج دیوارند و تو پرنده یی تا پشت سقف آسمان. دیوارها فرومی ریزند و پرندگان فرود می آیند تا آشیانه کنند جهان را جوجکان پاییزی.
پارو بزن رفیق همراه، پارو! ما از جهان گذشته ایم و سبکبال می رویم چونان عقاب آتشبال برامواج عظیم توفانها. از کوهساران مواج آسیمه سر، صدای هلهله می آید صدای خلیج فارس، خلیج آتش صدای مادرم، صدای خواهرت، صدای برادر، صدای پدر صدای پرخروش دانشگاه، صدای زندانیان اوین و گوهردشت.
پارو بزن رفیق همراه، پارو! صدای ایران می آید از سینه دماوند، از قامت البرز صدای زوزه های مرگ می آید از بیت الفساد قاتلان. دریا اگر که مست کرده است ما با بادهٌ عشق، سرمست تریم دریا اگر که دیوانه ست ما هم یوسفیم و هم فرهاد و هم وامق** ما مجنون بیابان و کوه و دریاییم.
پارو بزن رفیق همراه، پارو! این لجّه های شرور کف، بلغم ِ مزاج قدرت اند با آن سر شوریده و سودایی پارو بزن رفیق همراه، ای عاشق موافق پارو بزن! پارو بزن! پارو بزن!
منبع: کتاب «در جستجوی قلب جان»
*لعنت کردن **شیفته
نبرد خلق شماره ۴۶۲ - اول فروردین ۱۴۰۲- ۲۱ مارس ۲۰۲۳
|