|
متن سخنرانی زینت میرهاشمی در اجلاس شورای ملی مقامت ایران
پنجشنبه ۶ مرداد ۱۴۰۱ - ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۲
همرزمان گرامی در شورای ملی مقاومت ایران خانم مریم رجوی با درود به همگی شما و درود بر زندانیان سیاسی. با احترام به خانواده شهدا و زندانیان سیاسی و درود به رزمندگان کانونهای شورشی و درود به زنان و مردانی که برای حق طلبی خیابان را انتخاب کرده اند. با توجه به فرصت کم و با توجه به صحبتهای دوستان، من از بحران اقتصادی و شرایط فلاکتبار توده های مردم حرف نمی زنم. اجازه دهید از جنبش دادخواهی، پیروزیهای این جنبش، تلاشهای مقاومت و همه کسانی که این پیروزیها را رقم زدند حرف بزنم. ابتدا به همه ایرانیان آزاده به هواداران سازمان مجاهدین خلق و طرفداران شورای ملی مقاومت، به فعالان نیروهای چپ که در تمام دوره دادگاه حمید نوری شکنجه گر در استکهلم و در سرما و گرما در صحنه حضور داشتند و با کُنشهای گوناگون در برابر دادگاه شرکت داشتند هزاران درود بفرستم. به ویژه به انسانهای شجاعی که بساط مزدوران رژیم در استکهلم را بر هم زدند، بگویم دست مریزاد. با تبریک و بوسه بر چهره مادران دادخواهِ شهدای سربه دار شده در دیکتاتوری رژیم ولایت فقیه و آرزوی محاکمه تمامی سران رژیم از خامنه ای و رئیسی تا بقیه در دادگاهی عادلانه، می خواهم در این روزهای درخشان جنبش دادخواهی، یاد کنم از مادران شهدای جنبش ضد دیکتاتوری شاه. مادران دادخواه شهدای جنبش ضد دیکتاتوری شاه، که متاسفانه فرصتی برای دادخواهی آنها پیش نیامد یا بهتر است بگویم ارتجاع مدهبی به سودش نبود که این فرصت را به این خانواده ها و مادران بدهد. از آنجایی که از جمله کسانی بودم که رنجها و دردهای مادران را چه در پشت میله های ملاقات زندان، چه در درون زندان و چه در دورهمی های مادرانه که به شکل پنهانی برگزار می شد، شاهد بودم، هنگام شنیدن حکم دادگاه سوئد، به یاد آن مادران دلاور بغض در گلویم و اشک در چشمانم لانه کرد. فراموش نمی کنیم که بسیاری از سربه دار شدگان دهه ۶۰ و قتل عام سال ۶۷ از جمله زندانیان سابق در زمان دیکتاتوری شاه بودند. در حقیقت اعدام و سرکوب کسانی که پیشینه انقلابی از جمله شرکت در انقلاب سال ۵۷، عضویت در سازمانهای سیاسی ضد دیکتاتوری شاه و پیشینه حبس در سیاهچالهای رژیم شاه را داشتند، توسط استبداد مذهبی، برای سرکوب دستاوردهای انقلاب بود. باز هم باید گفت متاسفانه پشیمان شده ها از انقلاب، تلاش می کنند تاریخ و رویدادهای انقلاب را به گونه ای روایت کنند که پشیمانی خودشان را توجیه کنند. یا این که آرمانهای آنهایی که سر به دار شدند را بر طبق امیال امروزی خود تفسیر کرده و مانند رژیم جای قربانی و جلاد را عوض کنند. اما تاریخ جنبش دادخواهی از دوران دیکتاتوری رضا شاه شروع شد و در دوران دیکتاتوری محمد رضا شاه و دیکتاتوری ولایت فقیه ادامه پیدا کرد. شوربختانه برای آنها که می خواهند چکمه های رضا شاه را واکس زده و از زباله بیرون آورده و در ویترین بگذارند، باید گفت این ابزار شکنجه و حتا مکانهای زندان که امروز در دست جمهوری اسلامی است یادگار سازمان مخوف ساواک است که به این دژخیمان به ارث رسیده است. همانگونه که این رژیم دستاورد رژیم دیکتاتوری قبل است. در حالی که رژیم شاه با سردمداران حکومت کنونی مماشات می کرد و در موارد بسیار از انان حمایت می کرد، رهبران و کادرهای سازمانهای پیشتاز چریکهای فدایی خلق و مجاهدین خلق و نیروهای مبارز دیگر اعدام شدند تا در فقدان آنها، ارتجاع خمینی شکل بگیرد. جمهوری اسلامی می خواهد در مقابل مردم دو راه بگذارد، یا وضع کنونی و یا برگشت سلطنت. معنی واقعی این دوراهی، چیزی جز یک راه و آن هم وضع موجود نیست. اما آن چه در سپهر سیاسی ایران جریان دارد، نه آن دوراهی موهوم که راه انقلاب دمکراتیک مردم ایران است. در خاتمه و با سپاس از این که به من گوش کردید به عنوان دادخواه رفقای شهیدم همراه با خانواده شهدا و زندانیان سیاسی و به یاد مادران و پدرانی که ما را در فقدان شان سوگوار کردند، از شاعر برجسته شفيعي كدكني کمک می گیرم که سرود: آن فرو ريخته گل هاي پريشان در باد كز مي جامِ شهادت همه مدهوشان اند، نام شان زمزمه ي نيمه شبِ مستان باد! تا نگويند كه از ياد فراموشان اند. سپاس فراوان منبع: نبرد خلق شماره ۴۵۴، سه شنبه اول شهریور ۱۴۰۱ - ۲۳ اوت ۲۰۲۲ |