|
متن سخنان مهدی سامع در مراسم یادبود زنده یاد منوچهر هزارخانی
دوستان عزیز بامداد روز جمعه ۲۷ اسفند سال پیش قلب و مغز دکتر منوچهر هزارخانی، از کُنش بازایستاد و جنبش مقاومت از وجود تاثیرگذارش محروم شد. اندوه فراوان که با فقدان این انسان همیشه انقلابی روبرو هستیم، اما چه می توان کرد که سرنوشت همه انسانهاست؛ دیر یا زود، به هنگام و یا نابهنگام. منوچهر هم رفت اما نه بِهنگام، او را به خاک سپردیم و جای خالی او همیشه احساس خواهد شد. ای خاک اگر سینه تو بشکافند بس گوهر قیمتی که در سینه توست
پُر روشن است که جسم او آن گوهر قیمتی نیست که عُمَر خیام سروده است. به گُمانم در بین نَحلِه های فکری گوناگون این اتقاق نظر وجود که شاکله فیزیکی انسان فناپذیر است و آن چه از او باقی می ماند، پندار، گفتار و رفتار اوست. با این معیار به دو شاخصه اصلی این رفیق فراموش نشدنی تاکید می کنم: ۱- از جنبه نظری دکتر هزارخانی یک چپ انقلابی و مدافع همیشگی منافع توده های تهیدست بود. او نظریه را از درون واقعیت جستجو می کرد و بدون جَزم اندیشی آن را در خدمت تغییر واقعیت به کار می بُرد. نگاهی به ترجمه های او، به این جنبه از خصوصیت او مُهر تایید زده می شود. ۲- منوچهر هزارخانی از جمله نخبگان همیشه شورشی و همیشه انقلابی ایران زمین بود. هفتاد سال مبارزه سیاسی او این را گواهی می دهد. او به انقلاب فرودستان برای رهایی اعتقاد عمیق داشت. او مدافع مبارزان راه آزادی در سراسر جهان بود. او همیشه در جبهه رزمندگان علیه استبداد و ستم قرار می گرفت و برای همین پیش از انقلاب بهمن از مبارزه مسلحانه چریکهای فدایی خلق و مجاهدین خلق حمایت می کرد. ترازنامه فعالیتهای او پس از انقلاب هم برای همگان روشن است. باید شهادت دهم که منوچهر هزارخانی به طور عمیق عاشق رزمندگان مجاهد خلق به طور خاص و همه رزمندگان راه رهایی به طور عام بود. در این مورد برای این که آن عشق و شیفتگی او را به درستی بیان کنم، از مولوی کمک می گیرم که در یکی از اشعار نوروزی اش سروده: «خورشید گر از بام فلک عشق فشاند، خورشید شما، عشق شما، بام شمایید! هم آینهِ مهر و هم آتشکدهِ عشق، هم صاعقهِ خشم بهنگام شمایید! امروز اگر می چَمَد ابلیس، غمی نیست در فنّ کمین حوصلهِ دام شمایید!» سپاسگزارم که به من گوش کردید. مهدی سامع دوشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۱ - ۲۸ مارس ۲۰۲۲
پنجشنبه ۱ اردیبهشت / ۲۱ اوریل ۲۰۲۲ |