|
کارورزان سلامت (بهمن ۱۴۰۰) امید برهانی
گزارشی از پزشکانِ دورافتاده این گزارش حکایت پزشکان متخصصی است که دوره طرح خود را می گذرانند؛ آنها که سالهای سال فقط درس خواندند؛ ۱۲ سال مدرسه، گذشتن از سد سخت کنکور، هفت سال پزشکی عمومی، دو سال طرح یا رفتن به سربازی، ۴ سال خواندن تخصص و حالا هم در آستانه ۴۰ سالگی، گذراندن دو سال طرح اجباری در مناطق محروم، بودن در کنار مردم مناطق محروم و خدمت به آنها افتخارشان است و هرچند برای خدمت متعهد شده‌اند، اما گلایه دارند از بی امکاناتی و بی پولی؛ کشیکهای طاقت فرسا، شب بیداریهای ممتد و «آن کال» بودن دائم، ۲۳ روز در ماه دور از خانواده در دورترین نقاط کشور، بدون جای خواب یا خوراک مناسب و البته گاهی هم جبر زندگی به همراه کردن همسر و فرزندان شان با خود، بدون امکانات آموزشی و انگیزشی و البته گلایه مند از نبود امکانات و تجهیزاتی که بتوانند با آن جان مردمان مناطق محروم را نجات دهند و مرهمی بر دردهای شان باشند. رفت و آمد در «جاده های مرگ» و هراس از مُردن، معلول شدن یا مصدومیت؛ یکی دیگر از دغدغه های پزشکان متخصص طرحی است؛ پزشکانی که با حقوق هشت تا ۱۰ میلیونی باید در جاده هایی که به جاده های مرگ مشهورند، جان شان را کف دست گرفته و گاهی با همسر و فرزند برای دیدار خانواده های شان در فرصت یک هفته ای رهسپار شوند. هرچند قرار بود اجرای طرح ماندگاری پزشکان که در قالب طرح تحول سلامت از سال ۱۳۹۳ کلید خورد، با افزایش جذابیتهای مالی، مشوقی باشد برای حضور و ماندن پزشکان متخصص در مناطق محروم، اما بعداز چند سال به دلیل عدم تامین منابع کافی، این طرح متوقف شد و حالا نه تنها مشوقهای مالی برای پزشکان متخصصی که در مناطق محروم طرح شان را می گذرانند، وجود ندارد، بلکه معتقدند که کارکرد خودشان هم با انواع مالیاتها و کسورات کم می شود. پزشکان متخصص طرحی با همه مشکلات شان، غم و رنج مردمان مناطق محروم را هم در سینه دارند؛ چرا باید این مردم همیشه محروم بمانند؟ مردمانی که دستهای شان خالی است، اما بیشتر از مسئولان هوای پزشک منطقه را دارند؛ حتی شده با یک سطل ماست یا شیر بعد از ویزیت یا هر آنچه که از دست شان برآید. دکتر علی سلحشور، دبیر کارگروه پزشکان طرحی می‌گوید: عمده متخصصینی که اکنون در حال گذراندن طرح شان هستند، عمدتا متولد دهه ۶۰ هستند. دهه ۶۰ یعنی اینکه در زمان جنگ به دنیا آمدیم، با آن شرایط دشوار بزرگ شدیم، دوران تحصیلی را تا زمان کنکور سپری کردیم و با شرایط کنکور آن زمان که ظرفیتها پایین و رقابت بسیار بالا بود، زحمت کشیدیم و تلاش کردیم تا بتوانیم به حیطه پزشکی وارد شویم. بعد از آن هفت سال گذراندیم تا پزشک عمومی شدیم، بعد هم به سربازی رفته یا طرح‌مان را آغاز کردیم. در هیچ کجای این برهه زمانی توانایی کسب درآمد نداشتیم. حقوقی هم در طی دوران سربازی نداشتیم، بعد از آن برای امتحان بسیار دشوار دستیاری و رزیدنتی تلاش کردیم و وارد دوره رزیدنتی شدیم. سخت‌ترین دوران زندگی هر فردی که وارد حیطه پزشکی می‌شود، چهار سال دستیاری است. به تازگی مردم و رسانه‌ها و مسئولان متوجه شدند که دستیاران و پزشکانی که برای تخصص می‌خوانند، چقدر درآمد دارند و چگونه با دو تا سه میلیون تومان سپری می کردند. باورشان نمی شد که این دریافتی ما باشد. کماکان هم مردم و مسئولان باور نمی کنند که حقوق ما به عنوان پزشکان متخصص طرحی چقدر است. سلحشور اضافه کرد: چه کسی باورش می شود که در شهر تهران در یک مرکز خصوصی ۱۰ درصد مالیات گرفته می شود، اما از یک پزشک متخصص که در یک منطقه دوردست و محروم ارائه خدمت می کند، تا ۳۵ درصد مالیات گرفته می‌شود؟ کجای این موضوع قابل تصور است؟ متن کامل این گزارش تکاندهنده که در روز اول بهمن منتشر شد را در آدرس زیر بخوانید: پزشکانِ دورافتاده... - ایسنا (isna.ir)
پرستاران: قربانیان انواع خشونت از میان تمام نیروهای درمان، پرستاران اورژانس به دلیل حضور سریع تر و مستقیم تر بر بالین بیمار، بیش از پزشکان و پرستاران، در معرض انواع خشونتهای کلامی و فیزیکی قرار دارند. گزارش های مراکز درمانی که در روز دوشنبه ۴ بهمن منتشر شد، حکایت از افزایش حمله به کادر درمان در دوران کرونا دارد. پیش از این معاون حقوقی سازمان نظام پرستاری گفته بود که در یک هفته حداقل ۲ تا ۳ مورد خشونت علیه پرستاران گزارش می شود. پرستاران و پزشکان در مراکز درمانی تجربه های تلخی از اعمال انواع خشونتها علیه خود دارند، آنها می گویند که به طور مرتب در معرض انواع ناسزاها و توهینها قرار دارند و با وخیم شدن حال بیماران، تهدید به مرگ می شوند. محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار با اشاره به اینکه ضرب و شتم و توهین به پرستاران بسیار شایع است، گفته است: «براساس تحقیقی که در دهه۸۰ در کشور انجام شد، مشخص شد که بیش از ۸۵ درصد پرستاران در ۶ ماه کاری مدام مورد خشونتهای کلامی و فیزیکی قرار می گرفتند.» به‌گفته او، پرستاران در صف اول دسترسی بیمار و همراهان او به خدمات درمانی اند و به همین دلیل بیش از سایر نیروهای درمان در معرض خشونت قرار می گیرند. براساس اعلام شریفی مقدم، تعداد پرستارانی که در مراکز درمانی مشغول فعالیت اند یک سوم تعداد مورد نیاز است و اگر تعداد پرستاران بیشتر شود، شاید بتوان خدمات بهتری به بیماران ارائه داد و جلوی این برخوردها گرفته شود.
پایان انتظار ۱۵ساله پرستاران با اجرای قانون تعرفه گذاری نیروهای پرستاری بیشترین خدمات درمانی را در بیمارستانها برعهده دارند و بیشترین حضور چهره به چهره با بیماران نیز متوجه پرستاران است. همین دو ویژگی کافی است برای اینکه پی به اهمیت و حساسیت خدمات پرستاری برد. بررسیها نشان می دهد، بیش از ۸۰ درصد خدمات درمانی در بیمارستانها متوجه پرستاران است. این در حالی است که هنوز برای خدمات پرستاری تاکنون اجرا نشده و بنا به وعده مسئولان نظام سلامت ایران، این قانون به کارانه پرستاران در دی ماه سال جاری اضافه می شود. فعالان صنفی پرستاری معتقدند، سفیدپوشان حوزه سلامت خدمات ارائه می دهند اما پول خدمات پرستاری به جیب دیگران واریز می شود. بسیاری از متخصصان و کارشناسان کنونی سلامت و رفاه اجتماعی، معتقدند نظام سلامت قبلی، بهترین نظام برای اداره سلامت کشور ما و مطابق با تجارب موفق جهانی در زمینه سلامت و بهداشت و درمان است؛ چرا که در آن بسیاری از خدمات درمانی و بهداشتی هنوز چندان کالایی و پولی نشده بود، دولت تعهد به ارائه خدمات سلامت تقریبا رایگان و عمومی به همه مردم داشت، اختلاف حقوق و دستمزدها بین پزشک و پرستار نیز به میزان فعلی زیاد نبود. همچنین به مردم و بیمارانی که به بیمارستانها رجوع می کردند، فشار مالی چندانی وارد نمی شد و اولویت بیمارستانها، ارائه خدمت به مردم بود. بنابراین سرجمع، در نظام سلامت قبلی کشور تا سال ۱۳۷۴، بیماران و کادر درمان و عموم مردم رضایت نسبی و تقریبا مطلوبی از خدمات و مزایای شغلی و دستمزدی داشتند. اما این نظام در اواسط دهه هفتاد، با فشار پزشکان تغییر کرد. به گفته فعالان صنفی پرستاری، اجرای صحیح قانون «تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری» مهم است و باید به این موضوع توجه شود اما منافع عده ای با اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، دچار تعارض می شود به همین دلیل برای اجرای این قانون، بهانه گیری می کنند و در این میان پرستاران نگران تضییع حقوق خود هستند زیرا این احتمال وجود دارد که اجرای صحیح قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری موردنظر جامعه هدف مسکوت بماند. به نظر می‌رسد در وضعیت نابرابر و تبعیض آمیز فعلی نظام سلامت کشور که تفاوت عظیمی در همه جهات بین پرستار و پزشک ایجاد کرده است، اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری شاید بتواند بخشی از این نابرابری و تبعیض را کم کند. با این حال دولتها اگرچه در برخی مواقع، ژست اجرای این قانون را گرفته اند اما از تیرماه ۱۳۸۶ تاکنون، همواره و مدام، اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری به تعویق افتاده است. این در حالی است که اجرای طرح خودگردانی بیمارستانها (موسوم به نظام کارانه) تا سال ۱۳۹۳ هیچگونه پشتوانه قانونی نداشت اما چون حمایت پزشکان را با خود داشت، از همان اواخر دهه هفتاد شمسی تا سال ۱۳۹۳ بدون پشتوانه قانونی رسماً اجرا شده است؛ و در نهایت در سال ۱۳۹۳ این طرح به قانون نیز تبدیل گشت و خیال پزشکان را راحت تر از همیشه کرد.
نابرابری جهانی در عصر شیوع کرونا شورای بین‌المللی پرستاران در روز سه شنبه ۵ بهمن اعلام کرد که موج گسترده ابتلا به سویه اومیکرون، کشورهای ثروتمند را به جذب پرستار از کشورهای فقیرتر واداشته است؛ امری که باعث بدتر شدن وضعیت کمبود نیروی انسانی در کشورهای کم برخوردار شده است. «هاوارد کاتن» مدیر عامل این شورای مستقر در ژنو که نماینده ۲۷ میلیون پرستار و ۱۳۰ سازمان ملی است، در این خصوص گفت: بیماری، فرسودگی شغلی و خروج کارکنان در بحبوحه ابتلا به اومیکرون، نبود پرستار را به حدی رسانده که در طول همه گیری دو ساله بی سابقه بوده است. او ادامه داد که برای پر کردن این شکاف، کشورهای غربی به استخدام پرسنل ارتش و همچنین داوطلبان و بازنشستگان روی آورده اند و در این میان برخی کشورها نیز به عنوان بخشی از روندی که نابرابری سلامت را بدتر می کند، استخدامهای بین‌المللی را افزایش داده اند. کاتن در مصاحبه با رویترز بر اساس گزارشی که در مورد کووید-۱۹ و نیروی پرستاری جهانی تهیه کرده است، گفت: «ما به روشنی شاهد افزایش استخدام بین‌المللی در کشورهایی مانند انگلیس، آلمان، کانادا و آمریکا بوده‌ایم.» وی افزود: «من واقعا از این "راه حل سریعی" که کشورهای ثروتمند در پیش گرفته اند، هراس دارم. این شبیه همان نابرابری است که در زمان عرضه واکسن شاهدش بودیم؛ واکسنهایی که کشورهای ثروتمند با استفاده از توان اقتصادی خود برای خرید و احتکار آن استفاده کردند. لذا چنانچه این کار با نیروی پرستاری هم انجام شود، نابرابری در نظام جهانی سلامت تشدید می شود. براساس داده های شورای بین المللی پرستاران، حتی پیش از همه‌گیری کووید-۱۹، کمبود جهانی ۶ میلیون پرستار وجود داشت که نزدیک به ۹۰ درصد این کمبودها مربوط به کشورهای با درآمد پایین بود. کاتن گفت که برخی از استخدامهای اخیر به کشورهای ثروتمند از کشورهای جنوب صحرای آفریقا، از جمله نیجریه و بخشهایی از دریای کارائیب است.
نامه کادر سلامت کشور به رئیس سازمان برنامه و بودجه نیروهای کادر سلامت روز یکشنبه ۱۰ بهمن در نامه خطاب به «مسعود میرکاظمی» یادآور شدند که ۲ سال از شروع کرونا می‌گذرد اما بیش از ۷۰۰ روز است که کادر سلامت با جان و خون و شرافت شان در خط مقدم جبهه ای ایستاده اند که مملکت را با خود به سیاه ترین روزهای ممکن فرو برده بود. آنها در ادامه نوشتند: اگر امروز روزهایتان آبی است. اگر امروز در سایه آرامش و امنیت به زندگی روزمره بازگشته اید بی شک مرهون خدمات کادر سلامتی است که عزیزترینهایش را بر سر این راه و این خدمت شریف نهاده است. جناب آقای میرکاظمی؛ امروز روپوشهای سفید ما در غم از دست دادن یاران و همکارانمان به رنگ سیاه درآمده است و چه سخت و غریب است نبود آنهایی که روزی هم قطار ما بودند. کادر سلامت با یادآوری اینکه «آن روز که همکاران ما یکی یکی در راه انجام وظیفه شهید می شدند مسئولان امر با گفتارشان ضمانت نامه نانوشته را به تقریر درآوردند، ادامه دادند: به جای آنکه حرمت آن وظیفه مقدس را پاس بدارند وعده هایی چند به دست کادر سلامت داده اند اما ما آرام نمی گیریم تا زمانی که همکار شرکتی، قراردادی، ۸۹ روزه و طرحی بی‌پناه دوران کرونا امنیت شغلی نداشته باشد، تا زمانی که معیشت کادر سلامت با جانی که می کند همخوانی نداشته باشد ما آرام نمی‌گیریم. فوق العاده خاص با ضریب ۳ و تبدیل وضعیت دو خواسته اصلی پرستاران است. در بخش پایانی این نامه می خوانیم: «این دو خواسته ما، کمترین انتظارات کادر سلامت است. انتظاراتی که اگر شهدای ما امروز بودند، در صف اول مطالبه گری این درخواستها را مطرح می‌کردند. درخواستهایی که شما می توانید محقق بفرمایید، به فضل الهی و با درود به روح پرفتوح شهدای سلامت ما بر خواسته هایمان پافشاری می کنیم. تا آن زمان که عدالت همچون آبشاری فرو ریزد.»
موج جدید ابتلای پرستاران به کرونا/ ترک کار ۷تا ۸هزارپرستار در دوران کرونا خبرهای خوبی از مراکز درمانی به گوش نمی رسد. میزان مراجعه های سرپایی به‌شدت بالا رفته، به طوری که بر اساس اعلام فرمانده ستاد عملیات مقابله با کرونای استان تهران، در هفته ای که گذشت میزان این مراجعه ها، رشد ۱۵۷درصدی در تهران داشته و مراجعه به بخش مراقبتهای ویژه هم در سه هفته اخیر ۵۱ درصد افزایش داشته است. آمار ابتلای روزانه روند صعودی خود را حفظ کرده و حالا تعداد مرگها هم رو به افزایش است. هشدارها نسبت به بحران قریب الوقوع در مراکز درمانی افزایش پیدا کرده و با ورود به پیک ششم، نگرانی از تکرار وضعیت قرمز پیکهای قبلی هم جدی تر از قبل شده است. حالا در این وضعیت، کادر درمان بار دیگر، دچار بحران شده است؛ نیروهایی که پس از پیک پنجم، استراحت چند ماهه ای داشتند، حالا با لغو مرخصیها و شیفتهای طولانی ۲۴ و ۱۲ ساعته، وارد وضعیت خطر شده‌اند. در این شرایط خبر می رسد که از میان کادر درمان، پرستاران با موج جدیدی از ابتلا به کرونا (این بار اومیکرون) مواجه شده اند که آمار مرخصیهای استعلاجی شان را بالا برده است؛ هر چند به گفته محمد شریفی مقدم، دوره درمان این سویه، مانند سویه های قبلی نیست و فرد مبتلا در یک هفته بهبود پیدا می کند. با این حال مراکز درمانی برای همان مدت هم به دلیل نبود نیروی جایگزین وارد بحران کمبود پرستار شده اند. ماجرا اما تنها محدود به ابتلای پرستاران به کرونا نمی شود. با ابتلای آنها نیروها هم در مراکز درمانی کم می شوند تا قرنطینه را طی کنند و در این وضعیت، مراکز درمانی به‌شدت با کمبود نیرو مواجه می شوند.
حکومت آمار واقعی مبتلایان به کرونا را اعلام نمی کند ابراهیم قادری، رئیس مرکز بیماریهای واگیر وزارت بهداشت در روز سه شنبه 12 بهمن گفت: «بیماران اومیکرون خیلی بیشتر از آمار اعلام شده است و احتمال دارد هفته های آینده روزانه تا ۱۰۰هزار مبتلا داشته باشیم. وی اضافه کرد: «آمارهای روزانه وزارت بهداشت، فقط یک پنجم موارد واقعی مبتلایان است. یعنی اینکه اگر روز گذشته ۳۵ هزار بیمار جدید شناسایی شده است، باید عدد واقعی را حدود ۱۸۰ هزار نفر تلقی کرد». دکتر مسعود مردانی متخصص بیماریهای عفونی در یک برنامه تلویزیونی که روز سه شنبه 19 بهمن پهش شد گفت: «اگر بخواهیم ما رقم واقعی بیمارهای جدید را داشته باشیم این رقم را باید اگر خیلی خوش بین باشیم ضرب در 5 باید بکنیم اگر بخواهیم یک کمی با ولنگ و وازی صحبت کنیم باید ضرب در 10 بکنیم این را یعنی یک چیزی نزدیک حداقل ما 200 – 300 هزار تا 400 هزار شاید ما مثلا موارد جدید داشتیم و این نشان می دهد تعدادی از اینها ممکن است بیمارستان بروند تعدادیشون ممکن است به آی.سی.یو بکشند یک دفعه دیدید که آمار مرگ و میر ما از دو رقمی به سه رقمی افزایش پیدا کرده است.»
بیمارستانهای آمریکا به دنبال پرستار خارجی با ویزای بلندمدت می گردند در حال حاضر شمار گرین کارتهای در دسترس سفارتهای آمریکا برای کارگران ماهر، از جمله پرستاران دو برابر سالهای گذشته است. علت این امر هم این است که از زمان آغاز بحران کرونا و محدودیتهای سفر، ویزایی برای بستگان خارجی شهروندان ایالات متحده صادر نمی شود. براساس قانون، این ویزاها هم اکنون در اختیار کارگران ماهر قرار می‌گیرد. بنا به گزارشهای منتشر شده در روز شنبه ۱۶ بهمن، یکی از مسئولان اداره مهاجرت اوماها در ایالت نبراسکا می‌گوید؛ در ۱۸ سال دوره فعالیتش در این نهاد، هیچگاه به مانند دو سال گذشته با دعوت نامه کار برای پرستاران خارجی رو به رو نبوده است. بیمارستانهای ایالات متحده آمریکا در دو سال گذشته و همزمان با افزایش شدید فشار کار با موج بزرگ ترک کار از سوی پرستاران مواجه شده اند. برای مثال تنها در ایالت کالیفرنیا مراکز بهداشتی با کمبود ۴۰ هزار پرستار دست و پنجه نرم می کنند. این چالش در حالی جدی تر می‌شود که هزینه استخدام پرستاران با قرارداد موقت بسیار بالا است و شمار فارغ التحصیلان دانشسراهای ایالات متحده با میزان نیاز به هیچ وجه همخوانی ندارد. در دو سال گذشته بسیاری از بیمارستانها با پرستاران فیلیپینی، جامائیکایی و دیگر کشورهای انگلیسی زبان قرار داد بسته اند و شمار ورود کارکنان درمانی از چنین کشورهایی همچنان رو به افزایش است. پرستاران خارجی با قراردادهای طولانی مدت و هم آنهایی که اخیرا وارد ایالات متحده شده اند تلاش می کنند تا پیش از آغاز سال مالی جدید در سپتامبر سال ۲۰۲۲ از مزایای گرین کارتهای جدید برای کسب اقامت دائم استفاده کنند. ایالات متحده آمریکا همه ساله به طور میانگین حدود ۱۴۰ هزار گرین کارت برای اقامت دائم صادر می کند. بسیاری از درخواست کنندگان، افرادی هستند که با ویزاهای کوتاه مدت در این کشور مشغول کارند. امسال شمار گرین کارتها تقریبا دو برابر شده است. همزمان، مالکان مراکز درمانی امیدوارند تا شمار ویزاهای اقامت دائم از این هم بیشتر شود تا آنها بتوانند تعداد بیشتری پرستار خارجی را برای مقابله با کمبود شدید نیروی کار، استخدام کنند.
مهاجرت ۲ هزار پرستار از ایران دبیرکل خانه پرستار پیرامون پدیده مهاجرت پرستاران در روز یکشنبه 17 بهمن گفت: در حالی که هم اکنون کشور به جذب حداقل صد هزار پرستار نیاز دارد، در یک سال گذشته حدود ٢ هزار پرستار از کشور مهاجرت کردند. وزارت بهداشت برای جبران کمبود پرستار فراخوان جذب با قراردادهای ۸۹ روزه داده است اما این قراردادها «استثمار نیروی کار» است. بهره کشی بیرحمانه ای در پوشش این قراردادهای کوتاه مدت وجود دارد. برای این استخدام رسمی یکی از اصلی ترین مطالبات پرستاران در سالهای گذشته بوده است. اما جدا از مساله استخدام، رفع تبعیض در دستمزد، تسریع در پرداخت کارانه و اضافه کار چندین ماهه پرستاران از دیگر خواسته های پرستاران و کادر درمان بوده است. به گفته سازمان بهداشت جهانی هفتاد درصد نیروی شاغل در بهداشت و درمان در دنیا را زنان تشکیل می دهند. در ایران شمار پرستاران زن به نود درصد می رسد، در نتیجه کمی حقوق پرستاران، علاوه بر تبعیض شغلی نشانه تبعیض جنسیتی هم هست. معیشت ، رفاه و آسودگی خاطر کادر درمان ، بخشی جدائی ناپذیر از سیستم درمان و عاملی موثر در راندمان و بهبود خدمات سلامت عمومی ست. از این منظر نه تنها بهبود معیشت پرستاران حق بدیهی آنان برای یک زندگی بهتر است ، بلکه مستقیماً در ارتقاء کیفیت سلامت عمومی تاثیر دارد. از نظر استاندارد در دنیا به ازای هر هزار نفر جمعیت به طور متوسط پنج تا ۶ پرستار لازم است و در کمترین حالت حداقل ۳ پرستار. در ایران طبق آخرین اطلاعات به ازای هر هزار نفر ۱.۶ پرستار وجود دارد که از حداقل هم کمتر است. با این حساب کشور به هزار پرستار نیاز دارد. از طرفی سازمان بهداشت جهانی تاکید دارد تعداد پرستاران از حداقل هرچه کمتر باشد، مرگ و میر بیشتر می شود. دبیرکل خانه پرستار گفت: «در دنیا مشکل کمبود پرستار در دوران کرونا با جذب پرستار جدید انجام شد، حتی مهاجرت پرستاران کشور نیز در دوران کرونا افزایش پیدا کرد.» او افزود: «در کشور پس از اوج گیری کرونا هیچ گونه استخدامی انجام نشده و تنها جذب نیرو ۸۹ روزه صورت گرفت که قراردادهای آنها به مرور با طولانی شدن روند کرونا تمدید شد. به دنبال این اتفاقات امروز ما در دنیا بیشترین آمار جانباختگان پرستاری در دوران کرونا را داریم.» به گفته دبیرکل خانه پرستار، وزارت بهداشت همیشه وعده داده است، آخرین آزمونی که برای استخدام پرستاران انجام شد ۳۹ هزار نفر پذیرش و از این تعداد تنها حدود ۱۰ درصد کادر پرستاری جذب شدند که رقم بسیار کمی بوده است.
حرکتهای اعتراضی کادر درمانی
اعتصاب و تجمع رزیدنتها شاغل در دو بیمارستان روز چهارشنبه ۶ بهمن، شماری از دستیاران پزشکی (رزیدنتها) شاغل در بیمارستانهای رسول اکرم و فیروزگر در تهران، در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات شان، دست به اعتصاب زده و در محل کار خود تجمع اعتراضی برگزار کردند. به گزارش گروه اتحاد بازنشستگان، رزیدنت های معترض، خواستار پرداخت حقوق دستیاری مصوب وزارت بهداشت هستند.
ششمین روز اعتصاب مراقبان سلامت طرح پزشک خانواده در استان فارس مراقبان سلامت طرح پزشک خانواده مشغول به کار در درمانگاههای دولتی و خصوص استان فارس از روز اول بهمن در اعتراض به سطح نازل حقوق و پایین تر از چندرغاز حداقل حقوق رسمی در اعتصاب هستند. در روز چهارشنبه 6 بهمن، مراقبان سلامت طرح پزشک خانواده گفتند: از یکم بهمن ماه دست از کار کشیده اند تا تکلیف شان مشخص گردد، چون ظاهرا باز داستان تکراری وعده های عمل نشده آنان را به ستوه آورده است. یکی از مراقبان سلامت شهر شیراز گفت: همکاران من الان 10سال است که با شروع شدن طرح پزشک خانواده مشغول به کار هستند ولی بعد از 10سال هنوز حقوق مشخصی ندارند و دریافت های شان کمتر از مبلغ تعیین شده اداره کار است و بیمه را هم خودشان پرداخت می‌کنند.
تجمع کارکنان بهداشت و درمان در دانشگاههای علوم پزشکی کارکنان بهداشت و درمان دانشگاههای علوم پزشکی در استانهای اصفهان، فارس و ایلام خواستار وضعیت شغلی و معیشتی خود شدند. به دنبال اعتراضهای ماههای گذشته، کارکنان بهداشت و درمان شاغل در دانشگاههای علوم پزشکی، روز شنبه ۹ بهمن باتوجه به بروز موج جدید کرونا در کشور، خواستار تحکیم وضعیت شغلی و معیشتی خود شدند. به گفته معترضان؛ به دلیل رواج قراردادهای موقت و برونسپاری خدمات دانشگاههای علوم پزشکی، پس از فروکش کردن هر موج کرونا، زمینه اخراج آنها فراهم می شود. کارکنان بهداشت و درمان خواهان مشخص شدن وضعیت قراردادهای خود و استخدام کارکنانی شده اند که به صورت قراردادهای ۸۹ روزه به کار گرفته می شوند. پرداخت فوق‌العاده خاص با ضریب ۳ دیگر خواسته کارکنان بهداشت و درمان است؛ چراکه ضرایب کنونی پاسخگوی نیازهای معیشتی کارکنان نیست. طبق قانون مدیریت خدمات کشوری، فوق العاده خاص و فوق العاده ویژه برای کارکنان پیمانی و رسمی برقرار می شود اما سایر کارکنان هم مایل به تبدیل وضعیت استخدامی خود و بهره مندی از این امتیازها هستند. تجمع سراسری کارکنان درمانی در ۱۴ شهر همزمان با اعتصاب سراسری معلمان، روز شنبه ۹ بهمن، بخشی از کادر درمان کشور نیز وارد اعتصاب و تجمع سراسری شدند. کارکنان درمان و پرستاران به عدم پرداخت «فوق العاده خاص» و عدم تبدیل وضعیت قراردادهای ۸۹ روزه که در اوج بحران کرونا بسته شده بود، معترض هستند. آنان در شهرهای تهران، اصفهان، ایلام، مشهد، شیراز، کرمانشاه، بوشهر، ارومیه، سنندج، همدان، رودسر، یاسوج، اسدآباد و پلدختر مقابل دانشگاههای علوم پزشکی، استانداری و وزارت بهداشت دست به تجمع زدند.
اعتصاب سراسری پزشکان متخصص طرحی در ادامه اعتصاب سراسری پزشکان طرحی مناطق محروم، برخی از آنان روز پنجشنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۰ نیز با انتشار تصاویر، پلاکاردها و ویدیوهایی به وضعیت حقوقی خود اعتراض کردند و نسبت به استمرار این وضعیت برای حوزه سلامت کشور هشدار دادند. اعتراض «متخصصان طرحی ضریب کا در مناطق محروم» از چندین ماه پیش آغاز شده و شماری از آنان روز چهارشنبه 13 بهمن دست به اعتصاب سراسری زدند و از ویزیت بیماران غیر اورژانسی خودداری کردند. پزشکان معترض در ویدیوهایی توضیح داده اند؛ اگر حقوق شان بین ۸ تا ۱۰میلیون تومان باشد، کارانه ای حدود ۵ میلیون تومانی را با تاخیری بیش از ۶ماه دریافت می‌کنند. اما مالیاتی که به این مبالغ تعلق می‌گیرد هر پزشکی را از کار در مناطق محروم و بیمارستانهای دولتی گریزان می‌کند. در رویدادی دیگر، شمار از رزیدنتهای دانشگاه علوم پزشکی زنجان به دلیل عدم پرداخت کمک هزینه تحصیلی در روز چهارشنبه 14 بهمن تجمع کردند. در همین روز پرسنل و کارمندان بیمارستان مهرگان مشهد نیز در اعتراض به عدم دریافت حقوق و مشخص نبودن وضعیت کارشان تجمع کردند. به گفته آنها، با وجود دو ماه از وضعیت بلاتکلیف بیمارستان و تعلیق کارکنان، هیچ یک از مسئولان مربوطه حاضر به پاسخگویی و رسیدگی به مطالبات مطرح شده نیست.
(منابع مورد استفاده در تهیه این مجموعه: ایلنا، ایسنا، سلامت نیوز، همشهری، کِبنا، ایرنا، مهر، فارس، اقتصاد نیوز، شیرازه)
منبع: نبرد خلق شماره ۴۴۸، یکشنبه اول اسفند ۱۴۰۰ - ۲۰ ژانویه ۲۰۲۲
|