ظلمهایی که بر کشاورزان روا می شود سعید سلطانی
این روزهای اخبار زیادی با محوریت کشاورزان بر خروجی خبرگزاریها قرار می گیرید. مشکل بی آبی از یک سو و نبود تجهیزات کشاورزی به واسطه سیاستهای غلط جمهوری اسلامی از سویی دیگر عرصه را بر این قشر از زحمتکشان تنگ کرده است. اما آنچه که در میان انبوهی از خبرهای عجیب این روزها صفحه ای دیگر از ظلمهای رژیم را رقم زد، خبر مصادره زمینهای اهالی روستای کفترک شیراز است. ماجرا از این قرار است که ۴۰ سال پیش به اهالی این روستا زمینهایی را داده اند. در اواسط دهه ۶۰ پول زمینها را دریافت کرده و حال میخواهند زمینها را پس بگیرند. این ماجرای عجیب حاوی دو نکته مهم است: نخست ظلم آشکاری است که در سایه احکام فراقانونی بر کشاورزان روا می شود و دوم استیصال رژیم از تامین هزینه های خویش است. پر واضح است که مسئولان مرتبط با این پرونده با دریافت مبالغی از کشاوزان مالکیت آنها را بر زمینهای خودشان تمدید خواهند کرد. نویسنده این مقاله به عمد از واژه تمدید استفاده کرده است، چرا که این اتفاق باز هم به وقوع خواهد پیوست. آنچه که این روزها بر سر کشاورزان می آید پروژه هایی از پیش طراحی شده است تا کشاورزان را اندک اندک از زمینهای شان دور کنند و آبی را که باید به این مناطق منتقل کنند صرف برنامه های خاص رژیم کنند. دیگر کارکرد این پروژه شانه خالی کردن از پرداختن به مشکل بی آبی توسط حکومت است. وقتی کشاورزی نباشد نیازی به برنامه ریزی و مدیریت برای تامین آب هم نیست. به روشنی در می یابیم که اکنون رژیم در سراشیبی سقوط است و به دنبال این است که از ایرانمان جز زمینی سوخته باقی نگذارد. به همین دلیل است که لزوم سرنگونی پررنگ تر و ضروری تر احساس می شود. منبع: نبرد خلق شماره ۴۴۵، چهار شنبه ۱ دی ۱۴۰۰ - ۲۲ دسامبر ۲۰۲۱ |