|
به یاد مرجان فرزند مقاومت ایران م. صبح
کدام ستاره فرو افتاد که دشت چون شاعری اندوهگین با دسته گلی به سوک نشست و گیسو پریشان کرد؟ ای آسمان با ابرهایت ببار! تارودها و برکه ها نامش را به خاطر سپارند چه غروبی ست! با سایه های گنگ و اصوات ناموزون فصلی در آستانه حریق
بر شیشه های شهر نشسته غبار مه باسکوتی طاعون زده و بغضی خزیده در سنگفرش کوچه ها پیغام تو منظومه بلند فریاد رسالت بارانی ست که بهار های دور را برایمان به ارمغان می آورد ۲۰ خرداد ۹۹
منبع: نبرد خلق شماره ۴۲۷، چهارشنبه اول مرداد ۱۳۹۹ ـ ۲۲ ژوییه ۲۰۲۰ |