|
آدونیس (علی احمد سعید اِسبر) برگردان: امید آدینه
تقدیم به جاودانهْ آموزگارِ کبیر رفیق صمد بهرنگی
اگر از اعماقِ پرسشها و ابعادِ خویشتن بیرون شوم اگر از حوادث و کلمات و دقایق عبور کنم شاید به کومه هایِ بوسه و کتیبه هایِ عریانی، یا به خانه ای بر بسترِ نور و صدا برسم آن جا که: پنجره ها و ریشه ها به تبعید نمی روند و هرگز! از اسارتِ ماهی و کودک در حوضِ نقاشی و شهرِ قصه خبری نیست آری... همانْ حوالی که دهانِ تو رویشِ تُردِ ساقه ها در ضیافتِ خیسِ شبانه هاست و گویی الیاف و اندامِ پرندگان را هلهله می کِشد
|