روز جهانی زن است، زنان در سراسر جهان اعتصاب می کنند

در این روز زنان روسی علیه تزاریسم به  حرکت درآمدند. اکنون زنان در هر گوشه جهان پا در جای پای آنها می گذارند.

لیزا فیدراستون/ جاکوبین

برگردان: بابک

امسال روز بین المللی زن (یا دستکم وب سایت international women’s day dot com) از سوی "مک دونالد"، "آمازون"، "مت لایف" و برخی دیگر شرکتها حمایت مالی می شود که ظاهرا تصمیم گرفته اند شعار امسال این روز "#توازن برای بهتر" (#BalanceforBetter) باشد. من مطمئن نیستم حتی این شعار به لحاظ دستوری درست باشد، "بهتر" در چه؟ اما به هر حال، انگشت "توازن" همیشه به سوی دکمه تعویق می رود. فمینیست سوسیالیست خواهان "توازن" نیست، او خواستار واژگونی گاری شکسته سیستم سرمایه داری است. 

از گذشته تاکنون همیشه در پس روز جهانی زن شوقی انگیزاننده وجود داشته است. سرمایه دارها می توانند هشتگ درست کنند، اما روز جهانی زن ریشه های رادیکال دارد. در سال ۱۹۰۹ حزب سوسیالیست آمریکا در یادبود اعتصاب کارگران ریسندگی در سال ۱۹۰۸، خواستار نامیدن این روز به نام روز زن شد. سال بعد سوسیالیست آلمانی، "کلارا زتکین"، ایده روز جهانی زنان کارگر را طرح کرد. در سال ۱۹۱۳، روز ۸ مارس از سوی بسیاری از احزاب چپ به عنوان روز جهانی زنان کارگر شناخته شد. اوایل مارس ۱۹۱۷ اما موضوع جدیت دیگری پیدا کرد: زنان ریسنده روس دست از کار کشیدند و تظاهرات توده ای علیه جنگ جهانی و گرسنگی را رهبری کردند. آنها خواستار "نان و صلح" شدند. این تظاهرات، ضربات عمومی و استعفای تزار نیکلای، حلقه هایی از زنجیره رویدادی بودند که اکنون به عنوان انقلاب بلشویکی مشهور است و کمونیستها را به قدرت رساند. 

الهام بخش تر از این سرچشمه تاریخی، این واقعیت است که زنان در سراسر جهان – به ویژه در آمریکای لاتین و اروپا – حرکت در مسیر آن را با اعتصاب خود در این روز به نمایش می گذارند.

در آرژانتین، اسپانیا و ایتالیا اتحادیه های بزرگ کارگری زیر فشار زنان کارگر اعتصاب عمومی اعلام کرده اند. به گفته "سینسیا آروسا" (Cinzia Arruzza)، یک فیلسوف فمینیست مارکسیست، استاد در " "New Schoolو یکی از سازماندهندگان اعتصاب روز جهانی زن در آمریکا، این حرکت نشان می دهد که "می شود از پایین فراخوان داد".

در آرژانتین دو اتحادیه "مرکز کارگران آرژانتین – مستقل" (Central de Trabajadores de la Argentina - Autonoma) و "مرکز کارگران" (Central de los Trabajadores) به یک اعتصاب فراخواندند. پیرامون چگونگی آن در کارخانه و محل کار تصمیم گرفته خواهد شد. در جریان اعتصاب، تجمعهای مختلفی در شهرها برپا خواهد شد که انتظار می رود در هریک از آنها هزاران تن شرکت کنند. چه در آرژانتین و چه در اسپانیا، شعار اصلی "حتی یکی کمتر هم نه" (Non Una di Meno) است.  

در اسپانیا "کنفدراسیون عمومی کارگران (CGT)" (Confederación General del Trabajo) و (اتحادیه عمومی کارگران (UGT)" (Unión General de Trabajadores) و اتحادیه معلمان (CC OO) به یک اعتصاب ۲۴ ساعته دعوت کرده اند. اتحادیه کارگری (USO) فراخوان به اعتصاب دو ساعته داده است. در سال گذشته میلیونها زن در اسپانیا اعتصاب کردند.

تعدادی از اتحادیه های رادیکال ایتالیا و از آن جمله "اتحادیه پایه (USB)" (Unione Sindacale de Base)، دعوت به اعتصاب عمومی کرده اند. اما همچنین افراد صاحب نام، مدیران فروشگاه ها، مجامع کارگری، رهبران محلی اتحادیه های اصلی و به ویژه مجمع اتحادیه های ایتالیا (CGIL) از اتحادیه های خود خواستار حمایت از اعتصاب شدند. در سال گذشته اعتصاب روز جهانی زن، خطوط هوایی، راه آهن و حمل، نقل جاده ای و عمومی را در سراسر ایتالیا در برگرفت.  

در بلژیک و یونان زنان برای نخستین در اعتصاب روز جهانی زن شرکت می کنند. "فدراسیون عمومی کار بلژیک (FGTB)" (Fédération Générale du Travail de Belgique)، "کنفدراسیون اتحادیه های مسیحی (CSC) (Confédération des Syndicats Chrétiens)" و "مرکز ملی کارمندان (CNE) (Centrale Nationale des Employés) با قدرت از اعتصاب حمایت کرده اند.

در یونان کارکنان بخش عمومی در اعتراض به تاثیرات سیاستهای ریاضتی بر زنان و نیز نابرابری در حقوق در "تسالونیکی"، "سانیا" ("کرتا") و "آتن" با ۳۰ اتحادیه دعوت به اعتصاب کرده اند (در یونان همچون اسپانیا، آرژانتین و ایتالیا، دلیل استقبال اتحادیه ها از اعتصاب، فشار زنان کارگر بود).

مهمترین اتحادیه های فرانسه مانند "کنفدراسیون عمومی کار (CGT)" (Confédération Générale du Travai)، "اتحادیه ملی دانشجویان فرانسه"، "اتحادیه ملی دبیرستانها (UNL)" (Union Nationale Lycéenne) و UNL-GL پشتیبانی خود را از اعتصاب که ساعت ۱۵.۴۰ دقیقه آغاز می شود، اعلام کرده اند. ۱۵.۴۰ دقیقه زمانی است که کار مجانی زنان به دلیل شکاف جنسیتی در پرداخت مزد شروع می شود. روز اعتصاب در ایسلند و نقاط دیگر از این منطق پیروی می کند و این یک راه نیرومند برای نشان دادن مساله پرداخت نابرابر است.  

فمینیستهای برلین راهپیمایی و اعتصاب را سازمان خواهند داد. یک کافه از اعتصاب کنندگان با "آبگرم بعد از اعتصاب" میزبانی خواهد کرد؛ یک گردهمایی فوق العاده که در آن مردان از زنان با نوشابه و ماساژ پا پذیرایی می کنند.

زنان در ایرلند اعتصاب خواهند کرد تا حق به تازگی به دست آورده شان در سقط جنین را به رفقای شان در ایرلند شمالی نیز گسترش دهند.

مجله "Red Pepper" کارگران جنسی در سراسر انگلیس را دعوت به اعتصاب کرد و خواهان جنایی زدایی و حقوق کامل کار شد.

در ایسلند که اعتصاب روز جهانی زن مدتهاست به یک سنت مهم و قدرتمند بدل شده، کارکنان هتلها با حمایت صندوق اعتصاب اتحادیه خود، تمام روز را در اعتصاب خواهند بود. 

در سوییس "مجمع اتحادیه های سویس" (SGB)، (Schweizerischer Gewerkschaftsbund) و دیگر اتحادیه ها یک اعتصاب ویژه خود را در ۱۴ جون ۲۰۱۹ علیه شکاف مداوم و چشمگیر مزدی (۴۲.۹درصد) در این کشور ثروتمند ترتیب خواهند داد.

در برزیل اعتصاب انجام نخواهد شد، اما احتمال می رود تظاهراتی با شرکتی چند صدهزار نفر و یا حتی میلیونها نفر برگزار شود. فمینیستهای برزیل چشمگیرترین مبارزه علیه رییس جمهور راستگرا، " ژایر بولسونارو"، را در این کشور سازمان داده اند.

در مکزیک هم اعتصاب صورت نخواهد گرفت، اما فمینیستها در بیش از ده شهر راهپیمایی برگزار خواهند کرد (سال گذشته زنان زاپاتیست تجمعی را در "چیاپاس" با شرکت چهار تا پنج هزار نفر برگزار کردند).

در حالی که زنان آمریکایی در سال ۲۰۱۷ مشتاقانه در اعتصاب روز جهانی زن شرکت کردند، فمینیستهای چپ و سوسیالیست به جای دعوت به شرکت در این اعتصاب، از اعتصابهای مداوم صنفی مانند اعتصاب معلمان مدارس دولتی پشتیبانی می کردند (به گفته آروسا، همچون برزیل جنبش ما در ایالات متحده نیز آنچنان قوی نیست که به طور مستقل اکنون اعتصاب راه بیاندازد). آنها در سراسر کشور گردهمایی و کارگاههای آموزشی عمومی برگزار خواهند کرد.

سینسیا آروسا، نویسنده مشترک کتاب "فمینیسم برای ۹۹درصد" با "تیتهی بهاتاچاریا" (Tithi Bhattacharya) و "نانسی فریزر" (Nancy Fraser) که به تازگی توسط انتشارت "ورسو" (Verso) به بازار آمده، می گوید: "اعتصاب، راهپیمایی و اعتراضهای وسیع در این شمار زیاد از کشورها نشاندهنده بسیج جهانی زنان است. نولیبرالیسم به ویژه زنان را به سختی هدف قرار می دهد."

آروسا به "بحران تولید اجتماعی" اشاره می کند: تدابیر ریاضتی باعث کاهش خدمات عمومی مانند مراقبت از کودکان، آموزش و بسیاری امور دیگر می شود و کار خانگی زنان را بیشتر می کند، همزمان اما مانعی بر سر راه زنان شاغل در بخش خدمات عمومی می گردد.

سرمایه و رژیم نولیبرال آن با کاهش دستمزدها و تضعیف امنیت شغلی، خشونت بیشتری علیه زنان تولید می کنند، بخشا به این دلیل که ترک رابطه شخصی یا محل کار خشونت بار را برای زنان از نظر اقتصادی سخت تر کرده اند.   

پس شگفت آور نیست که زنان کار را به زمین می گذراند و به خیابان می روند. هشتگ شرکتها زمخت است، اما جنبش هشتگ خیلی بهتری دارد "# اعتصاب فمینیستی۲۰۱۹" (LaHuelgaFeminista۲۰۱۹)!

منبع: نبردخلق شماره ۴۰۹،ششم فروردین ۱۳۹۸

 بازگشت به نبردخلق

بازگشت به صفحه اول